Зборовите сега полесно ни излегуваат, речиси без прашање ни бегаат од устата.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Полесно ни беше, а во тоа никој не ни пречеше, да ги растураме гнездата на штетните птици: страчките, враните и чавките.
„Добри мои, добар ден“
од Глигор Поповски
(1983)
Денеска јас кај неа, утре таа кај мене, и полесно ни се стемнува.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Полесно ни одат оние, како ги нарекувате, девијациите! Признајте!“
„Синот“
од Србо Ивановски
(2006)
Се разбира, не само што беше исмејан поради ова негово, како што беше наречено дрско капитуланство туку и го фрлија во брзакот, за да го проголта.
„Синот“
од Србо Ивановски
(2006)