половина (прил.) - век (имн.)

Еден ден и херметички затворените граници на Балканот по повеќе од половина век ќе се отворат.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Татко, од пред половина век, по враќањето од Цариград во Поградец, по конечната разделба со земјата на неговата мајка од турско потекло, (прва братучеда на Али Фети Окјар, роден во Прилеп, близок пријател на Мустафа Ќемал Ататурк, прв премиер на Република Турција), на кои можеше да се надоврзе целото семејство, по­веќе никогаш не можеше да се смири, означен од генот на заминувањето.
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
Макар што минав неполни три дена и три неспани ноќи, во ова кусо патување ми се случуваа настани колку половина век, време што ни беше украдено...
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
Мина, без малку, половина век откако мајка ми и Христина живееле под ист покрив во куќата на дедо ми Митре Скендеров.
„Ласа“ од Наташа Димитриевска Кривошеев (2011)
Таму, на пожолтената слика на целото семејство направена пред којзнае колку години, важно пред повеќе од половина век, на некој празничен излет, е тој, дете со црни, тркалезни љубопитни очи, во доколенки и куси панталони со платка и прерамки, припиено до мајка си.  „Ова е брат ми, ова другиот брат...
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Кога низ Виена забрмчеа првите автомобили, на брат ми, кој одбиваше да научи да вози, му рече полу во шега, полу – сериозно: „Мој златен Зиги, купи ми автомобил, јас ќе научам да возам.“
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Пред тоа чекореше како млада жена, одеше секој ден кај пријателките (од некои од нив беше постара половина век) да играат карти, еднаш неделно одеше во кино, и не пропушташе ниту една театарска премиера.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
А, како и секогаш на Балканот, сѐ беше неизвесно и во ова проклето време, во овој мачен половина век обележан со падот на две моќни империи, со две светски војни, пред да можат да се заборават балканските.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Половина век Амди Сербез го почитуваше усниот договор помеѓу неговиот татко и таткото на дедо ти.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Сега, половина век подоцна, ги гледаше овие галеби, небаре излезени од сеќавањето. Дали се тоа вистински галеби?
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)