Костас Гаврас, синеаст Времето на козите претставува идеална реализација на бунтот на Мирослав Крлежа против канонизираната иконографија на соц-реализмот, тоа е дело кое настанува во процепот на таа идеологија, дело кое успева да се извлече од премногу ограниченото помнење на реалноста, на првата реалност, онаа што е наоколу, помалку и здодевна во својата рационална димензија.
„Времето на козите“
од Луан Старова
(1993)
Секоја година, сѐ помалку и помалку зборови, а опсегот на свеста секогаш малку помал.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Еден човек помалку и подалеку, што се вели.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Сѐ помалку и помалку луѓе ќе бидат способни да комуницираат со ремек-делата на литературата и идеите. Џојс, Вулф, Џејмс и останатите ќе останат непрочитани.
„МАРГИНА бр. 1“
(1994)
Марија секој ден со страв ги пребројуваше парите. Тие беа сѐ помалку и помалку.
„Омраза - длабоко“
од Драгица Најческа
(1998)
Мрзлив неранимајко! Тој го искушуваше трпението на персоналот.
„МАРГИНА бр. 21“
(1995)
Тој правеше сѐ помалку и помалку работи, додека на крајот одвај ќе го подигнеше прстот за да стори нешто за себеси.
„МАРГИНА бр. 21“
(1995)