ДИГИТАЛЕН РЕЧНИК НА МАКЕДОНСКИОТ ЈАЗИК

Без женски петлиња и кралици, ве молиме“.427 Остро реагирајќи на ваквиот тренд, геј-научникот по право Кенџи Јошино објави речовита критика на „покривањето“, склоноста на стигматизираните групи да ги обзнанат своите различности, но да ги минимизираат значењето и видливоста на тие разлики за да бидат прифатливи во поширокото општество.

А бидејќи деконструкцијата понекогаш нѐ принудува да прашуваме за вистината, за умот, за смислата, за светлината, постои еден момент во кој тоа прашање за вистината веќе не му е подложно дури ни на авторитетот на умот.

Што, на крајот на краиштата, покажува едно такво одрекување, ако не дека воопшто стрејт-општеството е, всушност, многу понеотворено за настраните деца, особено за настраните деца кои сакаат да си ја обзнанат различноста од стрејт-децата, отколку што понекогаш нѐ тераат да мислиме?

Гледаме филмови, понекогаш нѐ расплакуваат. Дел се од животот, нечиј живот.

А ако сакаш стрејт-другарите да те прифатат како еден од нив, и покрај тоа што си настран, мудро е да одрекуваш дека сакаш да му припаѓаш на нешто друго освен на општеството воопшто“.

Младите настрани, ни се вели, лесно се вклопувале во младинската култура; не сакале да ги етикетираат, не чувствувале потреба за посебен, особен општествен свет и не се идентификувале со геј-културата.426 И добро е тоа, би рекол, зашто општествената цена на инсистирањето на сопствената различност од нормалните луѓе е баснословна кога немаш избор, освен да се интегрираш во хетеросексуалното општество – зашто веќе не постојат битни геј-алтернативи на стрејт-светот, сега штом урбаните инфраструктури на геј-животот се во голема мера растурени.

Таа понекогаш нѐ вовлекува да делуваме на начин кој сѐ уште не е анализиран како нешто што ние го правиме.