Утредента дојдоа хорофилаци и го однесоа во астиномијата. Ми го донесоа по два дена.
„Постела на чемерните“
од Петре Наковски
(1985)
Се помоли па, а после фати да плача.
„Постела на чемерните“
од Петре Наковски
(1985)
Ме фати и, без да ме опита, ме врати долу о нивната караула.
„Постела на чемерните“
од Петре Наковски
(1985)
Знаеш ли зошто сум тука јас, а? Знаеш ли дека и тебе, поганецот...
„Постела на чемерните“
од Петре Наковски
(1985)
и се враќаме пак назад, по истата трага со лазење и го наоѓаме Бугаринот кај што го оставивме, можевме и да го отепаме, ама ај, си велиш човек е, може тој ќе те носи ако те ранат, и што да правиме сега со тебе, му велиме, што ќе кажеме за тебе, а тој - вие сте ми мајка, вие - татко, ако ме кажете ќе ме стрелаат и нѐ моли, ни ја пика главата под колена, се митка ко живинче, се уплашив, вели, ама да не кажеш ти, му велиме, не, вели, уплашениот е секогаш уплашен, ме фати голем страв, вели, ме сопна и не можев да се помрднам, и го целива ножот, се колне и после фативме двајца Грци и тие ни кажаа дека ќе нѐ удрат два полка, еден грчки, и еден англиски, и ноќта зедовме наоколу сѐ миниравме, ископај чиневме дупка и наполни ја со дробен камен, со чакал, и среде камењата ќе врзиме по пет бомби во китка, со тел, сите дупки ги врзавме со една жица и кога наближија војниците, ги дрпнавме мините,
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)