постојано (прил.) - ги (зам.)

Се најдоа, првпат по војната, и новинари од светските новински агенции, чии имиња постојано ги слу­шаме на нашите радиостаници.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Постарото, машкото, ја наследи вообразеноста, гордоста, суетата и тврдоглавоста на таткото, па како што растеше, сакајќи да докаже дека е поинаков, постојано ги правеше истите грешки што ги правеше и татко му.
„Вител во Витлеем“ од Марта Маркоска (2010)
Во некој „хамбургер драјв-ин” имавме мали проблеми со законот, бидејќи келнерката потполно збудале зашто ние постојано ги менувавме порачките и таа мораше да му се пожали на еден претстав­ ник на законот.
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
А постоеше и уште еден проблем - секогаш кога ќе застаневме, застануваше и комбето, мислам, буквално застануваше и никако не можевме да го придвижиме повторно, бидејќи никој не знаеше ништо за автомобилите и останатото.
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
Гронинг: Се сеќавам дека уште пред да знам да читам, ползев по дневната соба и постојано ги вадев книгите со слики.
„МАРГИНА бр. 22“ (1995)
Нашата војска е толку силна што постојано ги сотира тие комунистички банди, на кои им дојде веќе крајот ...“
„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)
И штабот на Force 266 на 4 јуни 1944 година ја известува мисијата Brasenose дека според она што успеале да го дознаат од “прекинатиот сигнал“ од мисијата Conserve “Апостолски е во Северна Грција“ и дека ситуацијата на партизанските единици е многу лоша бидејќи им недостасувало муниција “и Бугарите постојано ги гонат“, а авионите чекале да добијат локација каде да бидат спуштени пратките.144 На 1 јуни 1944 година безуспешно се обиделе да ја преминат реката Вардар северно од Гевгелија поради нападот на германските единици.
„Британските воени мисии во Македонија (1942-1945)“ од Тодор Чепреганов (2001)
Нашата баба постојано ги насочувала Татковите соништа кон Цариград.
„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)
Грасиан, Тезауро и Кирхер постојано ги препорачуваат амблемите и симболите со зборови или без нив.
„МАРГИНА бр. 26-28“ (1996)
- Топло ли ти е кесето - за ништо не бери гајле... - постојано ги учеше Карче синовите.
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
Бидејќи освен девојката постоеше уште и Таа со синот и малата Весна од кои го отргна онаа матна глад во неговата душа, глад за доживувања, за откривања, за волни летови, - глад што постојано ги исфрлаше од релисите на секојдневието и тераше во имагинарното, надвор од дадените реалности да бара остварување на своите сништа.
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
Имаше слушано како некои мажи, кои знаеле дека нивните жени постојано ги изневерувале, сепак продолжиле да живеат со нив поднесувајќи ја измамата.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
А, кога зборуваме за геј-порнографија, поуката што ја извлеков од Мелвил сега сјајно, иако не сакајќи, ја илустрира упадот на Крис Ворд од 2008 година во каубојското порно, До последниот маж (To the Last Man), „вестерновски еп“ во кој сижето е наточкано со низа драматични убиства – нешто ново во геј-порното – небаре ништо помалку од тоа не можело да ја гарантира машкоста на машките ликови кои на платното имаат секс еден со друг. (Ворд, меѓутоа, објавил и ненасилна верзија од филмот за оние поситничави или морално построги гледачи, кои си сакаат геј-сексот да им биде машки, но не баш до точка на убивање).250 ‌Поларноста на настраниот сензибилитет и на сексуалната желба ги потсетува тие што учествуваат во машката геј-култура дека се неизбежно заплеткани во родовите вредности, еротски дихотомии и други општествени значења.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Но, има и конкретни историски причини зошто машката геј-култура постојано ги посрамува сопствените припадници, зошто секоја наредна геј-генерација бескрајно го повторува одрекувањето на претходната геј-генерација од геј-културата, зошто секогаш излегува дека самата геј-култура е – понекогаш според помладите геј-мажи и секогаш според оние што зборуваат во нивно име – исклучиво сопственост на постарите момци, на кралиците, на луѓето што на овој или на оној начин едноставно ја надминале: накратко, на другите, особено на другите чиешто стварно или замислено прифаќање на геј-културата секогаш на крајот ги прави да изгледаат и женствено и архаично.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Дали е тоа епистемологијата на плакарот и нејзините многукратни двојни врски, продорниот режим на хетеронормативноста и на хомофобијата, врховното значење на родот, неспорната заводливост на мажественоста, незгасливата желба за убавина или невозможноста хомосексуалноста наивно и невино да се искуси како нешто сосема природно, светот во кој суштествуваат геј-мажите постојано ги потсетува на нивната неизземеност од животинските стварности на сексуалното раслојување, на културното значење и на општествената моќ.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Една моја колешка, инаку женичка и пол, постојано ги озборуваше мажите што само чекаат, како велеше, да се омрсат со нешто туѓо.
„Слово за змијата“ од Александар Прокопиев (1992)
Без престан тече изворската вода од трите цевки и натписот на таблата над нив постојано ги потсетува на изгубената татковина.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Во себе постојано ги слушаше неговите зборови во мигот на преселбата на неговиот гарнизон, илјада километри подалеку: „Ќе се вратам, љубов моја, ќе те земам за невеста!“
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)
Сега му се чинеше како цел свој живот да трчал по навредите и понижувањата со истата онаа своја лесно запалива нестрпливост и натчовечка сила со која постојано ги отфрлаше пофалбите и восхитот на некои луѓе кон него.
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
Секое дете верува во себе, ќе научи и ќе сфати учителката Наде, на МАСТЕР ЕКРАН постојано ги прати Успехот од децата на ЕДИНСТВЕНИТЕ МАТЕМАТИЧКИ ИЗРАЗИ Со софтверот SynergyNet е во 45 четириесет и пет а стариот систем на учење е 16% по ред.
„Поетски блесок“ од Олга Наумовска (2013)
На остатоците од римска античка урнатина ги распознаваме застрашувачките лемури, илустрации на оние “внатрешни гласови” коишто шизофреничарите, наводно, постојано ги слушаат.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
Фигури од работ на умот изнурнуваат од сите агли и среде распуканата црква низ која се гледа отвореното небо.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
Компаниите постојано ги пополнуваат рестораните и супермаркетите кои не чуваат резерви на храна за повеќе од неколку дена а сепак не создаваат ниту недостиг ниту вишок на производи.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
Ниеден миг не ги пушти мислите напред, пред себе, постојано ги држеше по себе, крај себе, или само неколку чекори напред, но онака, како што се држи ловечкиот гонич врзан за синџирот.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Стојна Стојановска Немам обичај еднаш прочитана книга да ја читам повторно, тоа се случило само двапати, и тоа книги од класици како Толстој и Д.Х.Лоренс, и тоа да видам од голема временска дистанца дали исто ќе ги доживеам и сфатам, ама, откако се појавија Скопски приказни и ја открив Рада, постојано и постојано ги препрочитувам нејзините приказни и можеби веќе и напамет ги знам и секогаш длабоко допираат до мене и, додека со нетрпение чекам да се појави нова приказна, ги читам старите.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
Насобраните на куп лепешки, пред да започне жетвата, неколку дена по ред постојано ги потураа со вода, за добро да се искиснат, а на четвртиот или петтиот, жените почнуваа да ги газат.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Добро им било таму; добро заработувале, добро живееле и изнародиле осум дечиња, но срцето постојано ги влечело за назад, особено Тодета и Илинденка.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Небаре ситен дожд да им влегуваше низ облеката и постојано ги студеникаше.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Им се исправаа ситните влакненца, им се подаваа и таму каде што никогаш ги немале.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Секој миг постојано ги разместувам, така што формираат дополнително шаренило врз црно-белиот стереотип, на дрвената табла.
„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)
Искуството на Бувар и Пекуше, макар од друго време и средина, постојано ги посетуваше обајцата дека имаа по еден примерок и тоа им стана, како што се изразуваше Климент Камилски livre de chevet.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Овие книги, особено втората, најчесто ги цитираше во својот незавршен проект и постојано ги носеше со себе, при сите преселби.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Имаат вкупно шест заплети, но постојано ги извртуваат по малку.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Цело време внимавав на инфузиите што постојано ги примаше…
„Седум години“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2012)
И времето повеќе го минуваше на таванот: тука пресели сè што најде неиспокршено од лабораторијата и некои книги од татка му кои постојано ги читаше.
„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)
Кога од станицата стигнаа пред зградава, додека сите се качуваа на првата плоча преку неколкуте басамаци, таа си рече Да признам што има ваму долу? чкртна со кибритчето, го наала кончето на свеќата, нив постојано ги пикаше во пазувата, и лелејавото пламенче дури долу по ходничето и таму лево во двете прегратки ги заваби сите. И гуските, се разбира.
„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)
По добрата вечера и уште подоброто пиење, за кое време Пере постојано ги канеше сватовчините со познатите негови зборови: „Повелете, браќа, како во своја куќа, од своја мака!“ — зетот Крсте ја наду и гајдата од Перета, која секогаш беше готова да проквичи, штом ќе дојдеше некое весело друштво.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Додека чекоревме крај кристално чистата река која излегуваше од Езерото, како верно чедо кое го продолжуваше својот пат кон бескрајот, кон морето, во Татковата свест, среќен што Мајка му го спасила ракописот, се всади мислата што постојано ги опседнува емигрантите меѓу заминувањето и враќањето, меѓу заминувањето и останувањето во туѓина. ***
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Учителот постојано ги меткаше лисјата хартија што ги држеше во раце, чекајќи згоден момент да го прочита она што го имаше приготвено за да ја запознае Комисијата со селото.
„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)
Му велеа роднините и пријателите да ја напушти да земе некоја куќа под кирија во селото, но тој не сакаше да чуе; постојано ги потпираше ѕидовите со дебели дрвени појаси, ја вклештуваше во дрвени стеги и не ја напушташе - не сакаше да се сити Танаил.
„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)
Некогаш, кога бев член на Парламентот, постојано ги пиев во пауза.
„Или“ од Александар Прокопиев (1987)
Дури потоа многупати или постојано ги повторувам или преиспитувам тие разговори во себе. Ги учам напамет.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Затоа толку лесно ми оди запишувањето што дури и докторот Пачев е изненаден.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Дури бев пресметал во себеси дека зајменото ќе можеме да го вратиме за месец или најдоцна за два, а самиот настан го бев сместил помеѓу оние мали авантури што барем до случајот со столовите немав храброст да ги престорувам живот но затоа пак постојано ги смислував и ги оставав слободно да шетаат низ мојата фантазија.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Еден од нив, во беспрекорна облека, со цвеќе во реверот, спокојно и сигурно седеше и течно разговараше со другиот човек, кој постојано ги прекрстуваше нозете, правеше гримаси, пелтечеше, постојано беше немирен чепкајќи си го носот, и се вртеше во својот стол.
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
А јас помислив, има нешто во таа идеја, зошто да не направиме филм за девојче кое работи во подрумите на Ремс и постојано ги гледа возовите како заминуваат, носејќи товари шампањ.
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Дури кога заврши разговорот, кога пациентот стана, се наклони и го напушти подиумот, јас сфатив дека д-р Мек Нивен беше човекот кого го сметав за пациент.
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Толку сликовито ги претставуваше тие жени, што веројатно постојано ги сонуваше, како тој час да станува од креветот и да излегува од ноќта што ја поминал со некоја од нив".
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Точно е: сѐ она на што помислуваше Рајна можеше да се прифати не само како претпоставка туку и како веројатност.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Двајцата го знаеја секој пејач - мислам пејачите за кои никој порано не чул - и постојано ги обиколуваа продавниците со плочи барајќи некои стари или приватни изданија.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Ги прекри сите оние ѕидови што се распаѓаа со различни делови од сребрена фолија.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Тој имаше голема колекција оперски плочи, мислам дека Ондин го вовлече во тоа.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
ЈАКОВ: (Се удира по уста) Будала еден, постојано ги тераш луѓето да бидат живи, а нив им е толку удобно што се мртви. Со какво право? Простете, бацувам раце, се препорачувам топло, простете.
„Одбрани драми“ од Горан Стефановски (2008)
Протестите против тој злосторнички акт се претвориле во движење кое постојано ги потсетувало народите и државниците на Европа дека султанска Турција е анахронизам во современото општество и дека ако не се преземат мерки и не им се помогне на угнетените да добијат свои човечки и политички права, крвавите настани можат пак да се повторат.
„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)
Но, и покрај тоа, времето тешко врвело, а неизвесноста за перспективата на нивното започнато дело постојано ги притискала.
„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)
А дека не сме неписмени докажуваат моите состави по македонски, кои наставничката постојано ги прогласува за најдобри, а пак што имам напишано песнички, мајка ми многу се воодушевува од нив.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
И Саше пишува. И тоа драми. Вистински драми, со личности, со дијалози, па потоа ги вежбаме и правиме приредби со гледачи.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)