постојано (прил.) - ми (зам.)

- Навистина, не е фер што Валерија постојано ми зборува дека не го поднесувам Чико.
„Човекот со четири часовници“ од Александар Прокопиев (2003)
Неговиот поглед постојано ми седи на раката.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
А од кај него нешто постојано ми свети.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Манол постојано ми зборуваше за деца, вели, за полна куќа деца.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Но меѓу моите и неговите зборови постојано ми излегува сенката од Никифор.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Пред отворената врата од собата постојано ми се пресенуваат носилки со нови раненици.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
33. Снег уште не сум видела надвор, ама дека прозорчето без стакло, кожата постојано ми стои намовната.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
На почетокот од записот има една реченица во која се прашувам зошто си го гнасам лицето и дека таа мисла постојано ми се меткала низ глава.
„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)
Постојано ми се чинеше дека почнува на глас да се смее дури во моментот кога јас ќе ја погледнам, а претходно тоа не ѝ паѓало на памет.
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
Мојот шеф постојано ми приговара дека сум претерувал доделувајќи му слободни денови на мојот ум.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Или ќе свртиш по некоја друга уличка што само ти знаеш да ја смислиш! – ми зборуваше таа сета обесена на мојот врат а сепак чудесно лесна!
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
„Јас не сум таков! Умот ми е таков.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
- Со денови посакувам да те сретнам а ти постојано ми се измушнуваш.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
И додека ги прелистувам и ги препрочитувам, постојано ми се врти мислата во кој литературен вид да ги преточам: во роман, патопис, репортажа, мемоари?
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Постојано ми пишуваше писма дека ќе ме чува како кралица и дека ќе создаде за мене богатство со тие негови десет прсти.
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)
Постојано ми иде мислата дека човекот смрди на земја, ќе смрди и во земјата.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)