Но, се случи чудо: скалата стоеше, и јас на неа; сфатив дека идеално ја контролирам тежината, и полека ги отпуштив рацете од скалата, и ги раширив; потем со внимание ја кренав десната нога и ја качив втората гредичка, а потем и левата, и пак ги раширив рацете; скалата си стоеше како да е забодена во земјата.
„Папокот на светот“
од Венко Андоновски
(2000)
Најстариот брат прв се созеде, стана и дотрча до поштарот. А потем и ние по него.
„Ервехе“
од Луан Старова
(2006)