А потоа мораме во санаториумот. Пејачот чека.“
„МАРГИНА бр. 36“
(1997)
Станав, ја бакнав Ева в чело, ја бакнав Амалија во теменцето и, пред да тргнам, ја ставив раката над срцето, помеѓу градникот и левата града.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“
од Гоце Смилевски
(2010)
Овој, пак одговараше секогаш исто, со досада, се преѕеваше, најкратко што може, со половина збор, се служеше со кратеници, што потоа мораа да се толкуваат, намерно лошо, незаинтересирано.
„Големата вода“
од Живко Чинго
(1984)
И дека еден ден пак ќе се сретнеме. Вети ми.“ „Ти ветувам,“ реков. А потоа морав да одам.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“
од Гоце Смилевски
(2010)