потоа (прил.) - почне (гл.)

На едно возвишение на запад, кое доминираше над Маказар, се поставија параметрите за централниот резервоар (седумдесет илјади литри), а потоа почна исцртувањето на мрежата во самото село.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Го побарав својот адресар, а потоа почнав да ги подготвувам алиштата.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Италијанецот отпрвин се трудеше околу своите прашања и инсистираше на прецизни одговори, а потоа почна да се губи вртејќи се ту кон едниот ту кон другиот соговорник, додека овие во еден глас му го толкуваа сè погласно секој своето и тоа на различни јазици.
„МАРГИНА бр. 35“ (1997)
Тие се впуштија кон авионот, го разгледаа внимателно и заинтересирано, а потоа почнаа дел по дел да го носат.
„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)
Се пренесуваше од А до Ш, а потоа почна да се расправа и објаснува и повеќе од тоа: мнозина биле искасапени, неколцина онесвестени; се употребувало динамит и пушки, како и други страшни работи од кои се наежува и кожата.
„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)
А потоа почнал да го мрази тоа што науката нумеричките кодови само ги проектира нанадвор, значи дека е некаква си равенка на веројатни природни закони, коишто би ја замениле самата природа.
„МАРГИНА бр. 19-20“ (1995)
Кога го допре подот, фигурата кратко застана и потоа почна полека да се движи кон него, чевлите со кочен ѓон крцкаа по цементот.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
Кога ми го чуја гласот ме препознаа, поцрвенаа, а потоа почнаа да ми мавтаат со рачињата гледајќи низ мене: како помодрува денот, како се скаменуваат боските на мајка ми и постапно како никнува трева меѓу моите коски.
„Љубопис“ од Анте Поповски (1980)
Едвај се совзеде, а потоа почна убаво да ја разгледува собата.
„Било едно дете“ од Глигор Поповски (1959)
Но тие, жените, кучињата, што лајно беа, како да ѝ поверуваа, сенките се згуснаа во облак кацнат на земја, облак што потоа почна да се развласува и да се растргнува.
„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)
А можеби сметаше дека и тој не е повиканиот да го размрси она што мајка ми избегнуваше да го реши.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Даскалов прошета низ собата па дури потоа почна да го дообјаснува она што изгледа и нему му се чинеше нејасно.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Потоа настанува кратка пауза, во текот на која Сухов се прави како да се присеќава на нешто, и потоа почнува да вергла.
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
-Требаше да се преврти секаква литература...
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
Што и да тврди постоунволската митологија, дури по 1969 година геј-мажите научија како да бидат бучови (машкуданести), односно машкуданестите стилови дури потоа почнаа кај геј-мажите да се натпреваруваат со претходните „женскави“ начини на себепретставување.58
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Врз покривот на караулата паѓаа тешките куршуми од авионските митралези и само неколку минути потоа почнаа да паѓаат бомби врз селата Трстеник и Капештица.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Беше август кога мајка веќе не можеше да излегува од дома.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
А потоа почна да не ги распознава нештата, да ги побркува – го земаше ножот за да пресече леб со него, а потоа помислуваше дека е игла и бараше од мене да ѝ донесам кошула за да ја закрпи со ножот, компирите ги редеше во шкафот за чевли, и онаа кукла – парталче со избледена крвава трага преку неа, сигурно во еден миг за неа се претвори во птица која ја пушти да одлета.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Најпосле со бавни, пресметани движења со по една рака, тој го сопаша својот долг појас, а потоа почна со него да се испреплеткува себеси за сите околни гранки, оставајќи се речиси спружен врз чаталите на старата бука, изврзувајќи ја својата половина, своите нозе и своите надлактици исто онака, како што може да биде врзано сѐ друго, само не своето тело.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Потоа почна да потемнува. Над неговата модрина изгреа првата ѕвезда и уште пред да се слее планината со небото, овчарите ги потераа овците.
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)
Потоа почна да ги поткопува темелите и диреците од куќата.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Ти оди по овој пат, јас по оној. Ако дојдеш до него, биди мирен. Јас ќе дојдам близу.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Потоа почна да трча. Не знаев што да правам.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Косо издолжените сенки на дрвјата се распливнаа, во далечина планинскиот срт порасна. Потоа почна да потемнува.
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
Голдштајн беше ренегатот и отпадникот кој некогаш, одамна (колку одамна, никој точно не се сеќаваше) бил една од водечките фигури во Партијата, речиси на исто ниво со Големиот Брат лично, а потоа почнал да се занимава со контрареволуционерни активности, бил осуден на смрт и мистериозно избегал и исчезнал.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Потоа почна да пишува со брзи неуредни чкрабаници: „Тие ќе ме стрелаат не ми е гајле тие ќе ми пукаат во тилот не ми е гајле долу големиот брат тие секогаш стрелаат во тилот не ми е гајле долу големиот брат...“
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
А потоа почнав да зборувам во сон.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Ги рашири крилјата, повторно ги собра внимателно, ја спушти главата за миг, како да му се поклонува на Сонцето, а потоа почна да истура порој од песни.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Емплфорт направи неколку несигурни движења од една страна на друга, како да мисли дека постои некоја друга врата низ која може да излезе, а потоа почна да се шутка низ ќелијата.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Круме Волнаровски влезе последен во службениот автобус, кој веднаш потоа почна да се одвалува де лево, де десно, по макадамот ишаран со вирови вода.
„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)
Потоа почна да му вика: - Вие сте на нивна страна. На страната на тие нелуѓе!
„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)
Најпрвин плачеше скоро безгласно. Потоа почна да плаче погласно.
„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)
Потоа почна да му предлага на султанот такви војнички планови, што ни самиот султан не можеше поарно да ги предвиди.
„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)
Но набрзо тие почнуваат да изгледаат мошне добро, а потоа почнуваат да изгледаат и навистина добро.
„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)
Се штрекна. Постоја малку збунета, потоа почна да штрака со рачката на вратата со желба да ја отвори.
„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)
Потоа почна да ги нуди со јадењето. - Повелете... Земете... Но тие како да немаа апетит.
„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)
- А потоа почна и да објаснува: она, што го рекол, му дошло онака, случајно, без преднамера но и без објаснение дури и за него самиот.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
И токму тогаш кога се чинеше дека непопустливоста кај Стојна надвладеала, таа му се искубе од рацете, втрча во полумрачната соба зад тремот, и речиси во истиот момент се покажа на прозорецот сосема подготвена, а веднаш потоа почнаа да го изведуваат она за што толку долго се канеа.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
- Ипограпце, атиме!4 - слушнав врескање, а потоа почнаа да ме удираат по глава.
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
Рече: - Драти деца на херојските татковци и мајки, борците за слободата и напредокот... - така некако зборуваше долго и прекинуван од нашето урнебесно викање дека сме готови.
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
Жената со нагрденото лице скокна од местото, се качи на столот и почна да извикува пароли во чест на ДАГ и на борците, а потоа почна да вика: - “Ние сме готови!
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
А потоа почнаа да викаат и други мајки... и...
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
Потоа почна играта. Ја стави црешата до уста, ја свитка нејзината долга рачка, и – о, чудо! – таа му заприлега на мала стомна.
„Зоки Поки“ од Оливера Николова (1963)
Вели: „Најнапред му поливав под оревот да си ги измие рацете, потоа почнав да му поливам да си го измие и вратот, и најсетне, кога генералот се свлече до половина, пустата јас, и не ми требаше многу а да не забележам дека тој и не бил само генерал туку и мажиште“.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Отпрвин само му потврдуваше со главата, потоа почна да се уфрла со по некое „да“, „така е“, „и јас го мислам истото“, а кога овој мина на проблемот на дружењето, вжештено се втурна во монологот: - Каде да најдеш искреност!
„Пловидба кон југ“ од Александар Прокопиев (1987)
Куќата горе ја направи уште татко му додека беше жив; го купи лозјето што беше на самиот врв, а потоа почна постепено да ги купува и другите лозја и бавчи, да го освојува брегот и да пати што не успеа сиот да го купи, да стане негов господар; со преселувањето на ридот, тој ја виде и можноста да се оттргне од луѓето, да се обгради од сите зла и несреќи што го зафаќаат селото; покрај тоа, тој одовде, од овој брег, можеше многу поубаво, појасно и попрегледно да го набљудува небото и ѕвездите, што му причинуваше големо задоволство.
„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)
Можеш да одиш низ една или друга улица, без светла, така што не ги гледаш нечистите еднолични жолти ѕидови, улица по улица, со кучиња кои ќе те бркаат и црнкињи кои не те сакаат и мирис на ѓубре, во социјално-станбените блокови. Тие луѓе се гнасни.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Вели дека му е за риби, дека готви риби и сака малку свеж бибер и потоа почна да се смее и будалата се отепа од смеење. okno.mk | Margina #32-33 [1996] 194
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Во станбените блокови, може да те убијат без никој потоа да праша за тебе.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Некој ги искршил сите улични светилки и има срча на улицата, а деца си играат на неа.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
И го залепив образот врз стомакот, под папокот, го свртев другиот образ и потоа почнав да ја бацувам држејќи од страните и полека исправајќи се.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Радоста што им ја приредија Роса и Деспина беше запечатена со по едно јако вистинско кафе со лажиче слатко и со по една чаша сок направен од вештите раце на Перса, а потоа почна да се празни малечкото дворче.
„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)
Првин самите нејзини жители ги искршија златните врати и прозорци, а потоа почна уривањето и на златните ѕидови.
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)