Тој за миг помолча, а потоа рече: „Ти си сакал да ја продадеш“, рече. „Така се слушна“, повтори.
„Бунар“
од Димитар Башевски
(2001)
Купер потоа рече: „Требаше да ја прифатам улогата, зарем не?
„МАРГИНА бр. 22“
(1995)
Веднаш ги панорамираме нозете со камерата, нозе кои се борат на тепихот од лалиња.
„МАРГИНА бр. 22“
(1995)
Постоја подолго загледан во буквите, а потоа рече: - Ха, има да се изненади Секула...
„Дружината Братско стебло“
од Јован Стрезовски
(1967)
На вратата од последниот вагон Сандре го допре увото постоја малку, а потоа рече: - Ништо не се слуша... Веројатно спијат.
„Дружината Братско стебло“
од Јован Стрезовски
(1967)
„Ајде да почнеме!“ рече Дејко. „Теоријата е заплеткана. На практика ќе се види.“
„Клучарчиња“
од Бистрица Миркуловска
(1992)
Да не сакаш дигитрон за олку проста работа!?“
„Клучарчиња“
од Бистрица Миркуловска
(1992)
И почнавме. Влатко беше прв: зеде три карти и потоа рече дека „лежи“.
„Клучарчиња“
од Бистрица Миркуловска
(1992)
Потоа рече „Ајде, божепоможи!“, се прекрсти и тргна во неизвесносга, да му прави друштво на Толета во неговага замислена работа.
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
Френк чекаше цела минута во напната тишина и потоа рече, „Зар не мислиш така, татко?“
„Невестата на доселеникот“
од Стојан Христов
(2010)
Морнарот рече дека влеговме во Мраморно Море (шикли, кој од нас знаеше за мориња, освен за планини) и потоа рече дека влеговме во Црно Море и кога се раздени ни дозволија да излеземе надвор.
„На пат со времето“
од Петре Наковски
(2010)
„Навистина, кој сѐ е на списокот?,“ праша Паулина.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“
од Гоце Смилевски
(2010)
Зигмунд мислеше миг-два, потоа рече: „Не се сеќавам од кого е. Фрли го.“
„Сестрата на Сигмунд Фројд“
од Гоце Смилевски
(2010)
Тој молчеше. Потоа реков: „Јас немам право да го барам тоа, но сепак – кој сѐ е на списокот со твои блиски луѓе кои треба да ги спасиш?“
„Сестрата на Сигмунд Фројд“
од Гоце Смилевски
(2010)
Уште пред многу години можев да сторам нешто за неа.”
„Сестрата на Сигмунд Фројд“
од Гоце Смилевски
(2010)
Додека чекоревме, тој гледаше в земја. Потоа рече: „А можев да сторам нешто за неа.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“
од Гоце Смилевски
(2010)
Ана ми го подаде доминото, и јас го спуштив во кутијата покрај мене, во која на голем куп беа ставени книги, сувенири, дребулии кои требаше да бидат фрлени.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“
од Гоце Смилевски
(2010)
Стоеше така намуртен некое време а потоа рече,”Еј, Пикник.”
„МАРГИНА бр. 1“
(1994)
Молчев. Потоа реков: „Стар беше.“
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
„Кога се женев, ми купи појас и опинци. Со свој овен и со свое вино ги дочести моите гости. Сега како ќе му се оддолжам?“
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
Бугарин, рекол човекот. Тогаш стрико Никола се задумал малку а потоа рекол: Оди на Мала врата, од кај срецело, ќе ти отвориме.
„Потковица на смртта и надежта“
од Миле Неделкоски
(1986)
Постоја тој така исплашен, а потоа рече: Можеби...
„Животраг“
од Јован Стрезовски
(1995)
Тој потоа рече дека Татко со идеите на Фаик Коница за супериорноста на природните над вештачките јазици, за кои добил поддршка од авторитетните умови на времето како Гијом Аполинер, Реми де Гурмон и други, веќе проникнал во успешното толкување на релацијата вештачки јазици-јаничаризам во генералната тема која им беше од заеднички интерес.
„Балканвавилонци“
од Луан Старова
(2014)
Јас молчев. И тој кратко молчеше, се мачеше, а потоа рече: Слушај, вели, сакам да кажам за парите, за плаќањето. За тоа јас имам работа со него, не ти.
„Братот“
од Димитар Башевски
(2007)
Молчеше, а потоа рече: Добро, вели, ќе гледаме заедно.
„Братот“
од Димитар Башевски
(2007)
Се свртив нагло кон него и тој отстапи малку назад. Потоа рече: Немој, вештачките езера се опасни!
„Братот“
од Димитар Башевски
(2007)
Тој помолча, а потоа рече: - Ништо... ја средувам...
„Јанsа“
од Јован Стрезовски
(1986)
Богуле помолча, а потоа рече: - Сонував...
„Јанsа“
од Јован Стрезовски
(1986)
Гледаа извесно време, а потоа рекоа: - Прекрасна глетка...
„Злодобро“
од Јован Стрезовски
(1990)
Царот ја гледаше небесната птица уште малку, а потоа рече: „Повикај го да се симне.“
„Лек против меланхолија“
од Реј Бредбери
(1994)
Почека да му се смири срцето, а потоа рече: “Да, јас сум.”
„Лек против меланхолија“
од Реј Бредбери
(1994)
Нумо се подигна, ја стегна патерицата под мишка, си ги истресе тревите од панталоните, а потоа рече: - Ајде, води ме кај тој другар шофер на другарите...
„Постела на чемерните“
од Петре Наковски
(1985)
Уште троа деца ни останаа живи... Господе, господе!...“
„Постела на чемерните“
од Петре Наковски
(1985)
Уште неколку чекори и застанаа еден спроти друг. Се гледаат и молчат.
„Постела на чемерните“
од Петре Наковски
(1985)
Постоја уште малку и тргна напред, небаре оди никаде...
„Постела на чемерните“
од Петре Наковски
(1985)
Пандо ја гаси цигарата, се навалува и погледот го заковува во подгниената таванска греда.
„Постела на чемерните“
од Петре Наковски
(1985)
- Пандо сврте глава и потоа рече: - Тебе ли те викаат? - Мене, - рече Кире.
„Постела на чемерните“
од Петре Наковски
(1985)
Потоа рече: - Ако ми бидеш јатак – добро ќе ти биде, Жими вера.
„Луман арамијата“
од Мето Јовановски
(1954)
Според објаснувањата на татко ти, тие девојки од Градината на Иван Степанович биле многу чудни.
„Жената на белогардеецот“
од Србо Ивановски
(2001)
Пријателката на Сузи потоа рекла оти кога ќе стигнат во Рим веднаш ќе ѝ се јави со писменце, и со слика, и таа чудна девојка многу била радосна од ова ветување, на сите им ги раскажала ветувањата на Сузи па така и татко ти дознал за неостварените планови на Ролан.
„Жената на белогардеецот“
од Србо Ивановски
(2001)
Луѓето почнаа да се вртат, да се погледнуваат, да шушкаат, а потоа рекоа тоа никој од нив не го сторил.
„Свето проклето“
од Јован Стрезовски
(1978)
И ќе згрешев. Убаво вели баба ми : - Број до дваесет и пет, успокој се, размисли, па потоа речи!“
„Тополите на крајот од дедовата ливада“
од Бистрица Миркуловска
(2001)
- Циљка? Па таа е.... - прекина и малку потоа рече: - А бре, по вакво време, зарем најдовте девојките да ги терате на стража?
„Големата удолница“
од Петре Наковски
(2014)
Захаријадис за миг прекина, а потоа рече: - Точно е дека ситуацијата е сериозна, ама тоа не значи дека е безизлезна.
„Големата удолница“
од Петре Наковски
(2014)
Замолча малку и потоа рече: - Тој најмногу плачеше...
„Големата удолница“
од Петре Наковски
(2014)
Тој прво строго ја погледна баба, а потоа рече на грчки: - Досе кутали, грија!
„Големата удолница“
од Петре Наковски
(2014)
И народната поговорка која гласи: „Првин добро испечи, па потоа речи“ ни кажува дека треба да внимаваме што зборуваме, како зборуваме.
„Добри мои, добар ден“
од Глигор Поповски
(1983)
- Еве, - брзо потоа рече Шишман.
„Будалетинки“
од Мето Јовановски
(1973)
И дури потоа рече: „Убавите зборови никому ништо не носат. Ни добро ни лошо. Затоа не се лоши“, рече.
„Продавница за љубопитните“
од Мето Јовановски
(2003)