потоа (прил.) - им (зам.)

Тивкото бучење на боровата гора ги нервираше до некое време, но потоа им стана едноставно, та дури и пријатно, како на воденичар траскањето на штракалата од каменот, без кое траскање тој не може да заспие.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Толета најмногу го печеше неуспехот во Витолиште, а не гледаше оправдани причини за него.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Попот ја слушна Арслановата наредба, но место да излезе напред, се заврте назад кон народот, бидејќи и така стоеше во првите редици, та ги поткрена рацете и очите кон небото и почна да брбори некои молитви, a потоа им се обрна на селаните: — Селани, браќа, не оставајте ме сам да ме к'ваат орлите!
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
— Или сете, или никого! — се слушна гласот од Стојана Мисирлијата, којшто толку години оди фарија да ги брка комитите и со тоа не мала услуга му направи на Арслана, а преку него и на самиот падишах.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
До некое време ги броеше деновите, потоа им го изгуби редот, а болеста веќе сосем му ја замати претставата за времето поминато во заробеништво на снегот.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Кој може за оваа работа да биде поумен од тој што најдобро ја знае оваа куќа, а тој сум само јас", им вели братучедот Герман на луѓето кои заинтересирано го слушаат и потоа им ја раскажува мојата досетка што случајно потоа станала и негова.
„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)
Тргнавме кон излезот од просторијата.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
А потоа им пуштаат отровен гас, ги задушуваат.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Потоа им се обрати на Густавите: „Ајде, деца. Ја видовте тетка ви. Време е да одите дома.”
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
И други стравотии се раскажуваат, ама подобро да не ти кажувам…
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Во тоа време, некако со тивката побуна на селаните од намуртеното Кукулино и од Побожјане, Кучковица, Мирковци и трите осамени куќи над Јанакан, некој доселеник од Измир, Селџик-бег, по татко Турчин, по мајка Ерменец, осиромашен куц поет, запишувач и опишувач на обичаи и познавач на народи и балкански јазици, застанал на страната на ограбуваните.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Не му реков ништо, тој и не ми се обраќаше мене, само знаев дека ме донел на раце и ме оставил врз сламата на својата кола со едно воле, потоа им ги проврел главите на моите сиви близнаци низ јаремот.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Луѓето најпрвин бегале од нив, потоа им се заканувале со ластегарки и ги крстиле Проказници.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
„Нив ќе ги чека да го зграпчат за тил.“
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Такви, исплашени и грди, стасале некако во Кукулино.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Најпрвин на зачудениот Али-бег му го споменал своето пријателство со мулазимот на градот, потоа им се заканил на неговите слуги кога разбрал дека преку ноќ урнале недоградена воденица на селаните.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Со продорен глас им укажуваше на членовите од Законот и потоа им пишуваше казни, додуша на листови од тефтерче со Вини пу и моливче кое оставаше светкави, виолетови траги (во кое инаку ги запишуваше телефоните на клиентите) но, без разлика, психолошкиот ефект беше постигнат, а возачите посрамено и повнимателно продолжуваа понатаму.
„Сонце во тегла“ од Илина Јакимовска (2009)
Вие двајцата останете овдека, во трлово, им вели на Новета и на Крстета, а потоа им вели на Максима и на Васила Ние ќе излеземе за да извидиме наоколу.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Потоа им го слушам дишењето: тешко, како дување во прсти со подноктица, предишено.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
На Камилски видливо му олесни кога го забележа својот пријател од Македонија, негов поранешен студент, цврсто го прегрна и потоа им го претстави на одговорните од Организацијата на доброволните француски шпански борци.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Низ дворот црковен луѓето тешко се пробиваат до црквата, особено оние што зад себе влечат добиток за да го подарат; калуѓерите одат пред нив, се пробиваат низ настисканиот народ и им прават пат; пред секој што носи дар, зурлите одат напред, свират, а дарителот по нив; свртуваат по три пати околу црквата со добитокот и потоа им го предаваат на калуѓерите.
„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)
„Какво чудо!“ викнал и самиот изненаден. А потоа им го раскажал на двајцата пријатели својот сон.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
Им кажува нешто но само тие да го слушнат а тие како да го разбрале легнуваат на грб и се грвалаат по правта.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Малку ќе се навали наназад, ги погледнува преку мевот, а потоа им го подметнува врвот од чевелот под слабините и со него внимателно ги чеша. Но не молчи.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
А на колкумина други потоа им наредија да тргнат по нив, за да им помогнат барем да се вратат.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
- Го фатила грчката полиција во меѓународниот воз за Атина како со некоја банда ги прскаат патниците со спреј за заспивање, а потоа им ги празнат џебовите и куферите.
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
Кога ќе поминеше воз стануваше, ги одвраќаше кравите од пругата, а потоа им мавташе на оние од возот.
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)