- Навистина сфатив! - му реков пред да истрчам - Ја разбрав пораката команданте.
„Синот“
од Србо Ивановски
(2006)
Богами истрчав од канцеларијата. Да не ти објаснував колку ме насмеа.
„Синот“
од Србо Ивановски
(2006)
Најпрвин пукнатинка во лакот, потоа цепутка во дрвото, а потоа кој знае што ќе се случи, реков речиси на глас, но бев навистина среќен кога забележав оти никого не го потресе мојата олелија.
„Желките од рајската градина“
од Србо Ивановски
(2010)
Како слепи, како земени потоа кој каде му гледаа очите тргнавме низ дворот, низ спалните.
„Големата вода“
од Живко Чинго
(1984)
Не постои магаре што ќе го врзат за дрвото, а да не си го издрапа задникот од него“.
„Синот“
од Србо Ивановски
(2006)
А потоа кој знае зошто, налутено додаде „Како да сум оној багрем покрај шардаванот.
„Синот“
од Србо Ивановски
(2006)