Можеме да го замислиме стариот Критјанин кој љуби кајсија и извикува: „Збогум, мили кајсии!“ ; киви: „Ви благодарам, дебелички кивии!“ ; круша: „Слатки круши, евхаристо!“ ; потоа капинка, а сѐ уште е на буквата К, откако претходно бакнал сѐ од ананас до јаболко и допрва му претстои патот од лубеница до зукини.
„МАРГИНА бр. 34“
(1996)