Адријан умира од смеење. Потоа нештата станаа поинакви.
„МАРГИНА бр. 6-7“
(1994)
Тогаш наеднаш и по некоја среќа, водена од ненадејниот налет на енергија додека дрогата ми прострујува низ вените, ми текнува на моето гимнастичко минато и правам серија на ѕвезди и колути напред и назад.