Навечер додека полека го испива коњакот, мисли на минатото во кое главно место имаат сите тројца: самата таа, мајка ѝ и нејзиниот покоен татко, поранешен трговец со сточна храна во Гдањск, а потоа сопственик на мал хотел тука, во Варшава. Влегувам низ задниот, службен влез на Холокауст центарот.
„Светилка за Ханука“
од Томислав Османли
(2008)