Но, просторот што го бара таква една иницијатива е премногу голем за да може адекватно да се покрие во само една книга, а камоли во само едно поглавје.
„МАРГИНА бр. 8-9“
(1994)
Емплфорт, премногу голем за да може удобно да седи на тесната клупа, се вртеше час на една, час на друга страна, прекрстувајќи ги своите долги раце час околу едното колено, час околу другото.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Тоа би било премногу голема случајност.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
На неговиот крај висеше постер во боја, премногу голем за изложување во затворен простор.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Таа есен се чувствуваше дека сета таа хипи работа беше уништена уште во текот на летото - едноставно стана премногу голема и премногу комерцијална.
„МАРГИНА бр. 15-16“
(1995)
Девојките во Калифорнија веројатно беа, во стандардна смисла, поубави од девојките во Њујорк, но мене и понатаму ми се допаѓаше начинот на кој Њујорчанките беа убави - чудни и невротични (девојките секогаш се поубави кога се на работ од нервниот слом, а нашите девојки секогаш беа тука некаде).
„МАРГИНА бр. 15-16“
(1995)
Додека се шетав наоколу сфатив дека војната во Виетнам изгледа многу пореално во Сан Франциско отколку во Њујорк - додека стоев на доковите, буквално можев да ги видам бродовите како заминуваат за Југоисточна Азија.
„МАРГИНА бр. 15-16“
(1995)
Пластот сено беше премногу голем, а иглата премногу мала. ***
„Последната алка“
од Стојан Арсиќ
(2013)
Градот е премногу голем, мегалополисите на деветнаесеттиот век и нивната хетерогена урбана популација бараат сложен, тежок поетички израз, а не проѕирност, леснотија и спокојство.
„МАРГИНА бр. 26-28“
(1996)
Животот е премногу голем за нив, но токму преку нив „знакот се приближува”: крајот на Заратустра, петата книга Етика.
„МАРГИНА бр. 22“
(1995)
Кога таа празнина е премногу голема, морам да сум сама.
„Читај ми ги мислите“
од Ивана Иванова Канго
(2012)
Овој џубокс е премногу голем за да се собере во неговата куќа, така што тој мораше да направи доградба.
„МАРГИНА бр. 17-18“
(1995)
Модернистичката структура од стакло и неоксидирачки челик, дизајнирана од токискиот архитект Takahiko Yanagi- sawa, го издига најголемиот јапонски изложбен простор (некои велат, премногу голем) од дваесетина илјади квадратни метри.
„МАРГИНА бр. 34“
(1996)
Но тој ми зборуваше за неговите односи со неговите колеги на работа во „Мејнс” (мрежа од електрични кабли што одат под земја во градовите) а претходно имав слушнато некои работи и за неговите односи со татко му.
„МАРГИНА бр. 21“
(1995)
Кога размислувам за тоа време сега, сметам дека неговите искуства во Првата светска војна, во тенковскиот корпус во Африка, и во кралскиот воздухопловен корпус мора да оставиле голема трага во него, а и несреќниот живот со мајка ми... но тој никогаш не ми зборуваше што му значела „војната” лично и, како што си претставувам, имал премногу големо чувство на пристојност и лојалност кон неа за мене да ми зборува за таков вид нешта.
„МАРГИНА бр. 21“
(1995)
Да ја поделеше на средина.
„МАРГИНА бр. 32-33“
(1996)
Хартмановото вложување во романтизмот е премногу големо за тој да не се чувствува загрозен од Дерида.
„МАРГИНА бр. 32-33“
(1996)
Си ја читал Дете на среќата? ВГ: Беше премногу голема за мене. ТЛ: Да.
„МАРГИНА бр. 32-33“
(1996)
Можеше да ја подели на два дела. okno.mk | Margina #32-33 [1996] 68 ВГ: Тој напиша книга железен сон.
„МАРГИНА бр. 32-33“
(1996)
Се прашувам, сепак, не ли е Хартмановиот гест, кој, алудирајќи на зборот не само како на рана туку и како на мелем (мелем за рана која би била размак, грама, диференција), со тоа давајќи му на зборот повеќе лековити отколку значенски својства, всушност ист како оној на Дерида и Борхес?
„МАРГИНА бр. 32-33“
(1996)