простум (прил.) - пред (предл.)

Мораш да стоиш простум пред шпиончето од вратата, а оттаму постојано некој те гледа и во нешто те расколебува.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Она по што се трагаше, одеднаш стои простум пред нас, појасно и поедноставно речено од кога и да е.
„Две тишини“ од Анте Поповски (2003)
Застанати простум пред иконата му се помолиле на Господа и Богородица, па излегле во дворот со јајце вапсано и со светена водица да го поминат имотот и имањето.
„Молика пелистерска“ од Бистрица Миркуловска (2014)