Ретко или сосем ретко можеа да се сретнат, дури и на Светската модна ревија на мебел, келничанки се макси облека.
„Патувања“
од Никола Кирков
(1982)
Пошаренолик пазар ретко може да се замисли: тезга со гингуви, ѕидишта со килими, потоа расфрлени комбинезони, потаму папагали, па папуџии, до нив калајџии и бакарџии...
„Патувања“
од Никола Кирков
(1982)
По истамбулските улици ретко можат да се сретнат и тролејбуси, макар што со нив е поврзан голем дел од градот.
„Патувања“
од Никола Кирков
(1982)
Во театарскиот живот, исто така, има доволен број пикантерии, но нив ретко можеш некаде да ги прочиташ, уште помалку, да ги слушнеш.
„Календар за годините што поминале“
од Трајче Кацаров
(2012)
Тие спиеја во одделни бараки и ретко можеа да се видат.
„Бегалци“
од Јован Бошковски
(1949)
Многу ретко можеа да останат лежејќи во мекиот полушепот на врнежот, кој сосема не беше тишина, а очкувањето на новиот писок зинуваше во нив со уште поужасна бела јалова морница.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
А под тој прекрасен покрив, на кого сонцето слетуваше со своите волшебни шари, стоеше една сива длабочина, испреплеткана и затната од стеблата, со некакво модрикаво, крвјосано застрашување на понорна сенка, по која ретко можеа да се изнајдат и понекоја сина заискрена ѕвездичка на снежните кристали. Замина натаму, без двоумење.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
Неа човек ретко можеше да ја види надвор од својата собичка во која живееше затворено, тихо.
„Големата вода“
од Живко Чинго
(1984)
Станаа какви што ретко можат да се видат во светот: во едната имаше илјадници ситнурии и матракулки: од игли за плетење и крпење до часовници што некогаш имале разноразни задачи: да ѕвонат, да тикараат, да гукаат на ѕидови и да се тресат по мали џепчиња; па потоа конзервички и тенеќиња со шарени обвивки и со натписи што можеш по цел ден да ги читаш и да не ги протолкуваш; шишулиња од разни големини и дебелини, кои можат да се носат воврени во прстите или пак наредени како цевки под мишките; белезички, прстенчиња, ножиња со рокчиња, шарени стомничиња, свирчиња, а потоа: рачки од чадори, поткови, бургивчиња, тркала од колички, панаѓурски штракачиња и што ли не.
„Дружината Братско стебло“
од Јован Стрезовски
(1967)