Остана само ова страшило за чавки. Ветер, ветер...
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
- Сакам чедо, од мене да го слушнеш само ова.
„Последната алка“
од Стојан Арсиќ
(2013)
Даде, зеде, викаше, се топореше и најпосле ни ги пушти андарите; тие ја запалија црквата, испотепаа едно чудо народ, мене ми ги отепаа и жената и двете деца и еве остана само ова сирачево...
„Крстот камбаната знамето“
од Мето Јовановски
(1990)
Жена ми умре, ќерките ги омажив, и од сите ми остана само ова женско чедо.
„Вежби за Ибн Пајко“
од Оливера Николова
(2007)
Само ова со кичот, малку претерува. - Како можеш – му вели на Саше – толку да далдисуваш во тие песни, а некој музичар си ми бил!
„Игбал, мојата тајна“
од Јагода Михајловска Георгиева
(2000)
Џабе учиш средно музичко, како мислиш да продолжиш на Музичка академија кога сериозната музика не те интересира, туку сè овие твоиве турбофолкериве? Не е во право.
„Игбал, мојата тајна“
од Јагода Михајловска Георгиева
(2000)
Но, положбата на работниците немаше да биде дотолку лоша ако само ова беше проблем.
„Обезвреднување на трудот“
од Савески, Апасиев, Ковачевски, Василев
(2010)
Во шталата имаше малку овес и сува детелина.
„Црни овци“
од Катица Ќулавкова
(2012)
- Сепак, – продолжив јас, – колку време јаваш секое утро? – Само ова утро, – рече тој. – Ја зборуваш ли вистината? – реков јас. – Се разбира дека не, – рече тој, – но. ако нѐ откријат, тоа ќе треба да го речеш.
„Црни овци“
од Катица Ќулавкова
(2012)