само (прил.) - убавина (имн.)

На десниот тас само убавини: слобода, неодговорност, неприсутност, селективна радост... осаменост.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
МАРА: Господ само убавина да даде, ама поголема убавина од детето да ми го донесе не барам.
„Парите се отепувачка“ од Ристо Крле (1938)
Дури и Рафаел го губи, цртајќи ги нацртите за фреските за ватиканската Stanza, трпението за милност и достоинство кои и нему му стануваат напорни; во приказот на потопот се гледа склоност кон апстракцијата, радост и уживање во храброста, во насетената снага да се совлада не само убавината туку и Горгона, она стравичното.
„МАРГИНА бр. 22“ (1995)