само (прил.) - в (предл.)

Само в крчма се опушта, па се загрева однатре и се растопуваат стегите што го држат во замолченост.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
Па сега сум море каде пустош тлее и солза сум само в зеница истината.
„Слеј се со тишината“ од Ацо Шопов (1955)
А во Америка никој пара не држи дома, како кај нас. Само в банка!
„Парите се отепувачка“ од Ристо Крле (1938)
Кој некој? Се знае. Судбината од која можеш да се сокриеш само в гроб.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
А и ова со нас. Некој определил чија кола кога да се распадне под камењава.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Угреа само в соне, во една замаглена злата, Кога догоруваше и времето и кога и земјата на прсти се дигна скрбно пеејќи врз нашата пепел клета: - За многаја лета, за многаја лета.
„Камена“ од Анте Поповски (1972)
За него пишуваа состави и песнички: Мислам дека сонцето е румен клас, што созрева само в еден час.
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)