сега (прил.) - јас (зам.)

Можеби како дете на нивна возраст не сум имала можност да одам на море, затоа сега јас на осумнаесет години по вторпат во животот бев дете.
„Животот од една слива“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2014)
Сега јас немам чисти боксерки, те молам со твоите испери ги и моите. Ок, и тоа го направив.
„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)
Сега јас пораснав, имам чувство на сопствено достоинство, викендичка со градина и подрум со муниција.
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
Од светот не можеш да се сокриеш, треба светот да се сокрие од тебе. okno.mk | Margina #4-5 [1994] 79
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
И се смеам на сопствената глупост зошто дури сега јас сфаќам дека да се обидам да откријам колкумина се овие што ме тепаат е исто што и да погодам колку љубовници свеска ми имала во животот!
„Балканска книга на умрените“ од Мето Јовановски (1992)
Драги Славејко, дали стана богат и славен, прашував сега јас, потпрен на перницата во одајчето, дали се насити душата твоја со разните бои што таму чекаше да ги има во изобилство, дали твојот мекам за шарење одаи го засакаа тамошните луѓе?
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Зошто ми се, најмил? Зар со нив да спијам сега јас.
„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)
Сега јас сум приватник и не ги исполнувам условите. . . .
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
Излегуваме од „Веро“, нормално со полни кеси производи, си мислам сега јас ќе му спуштам: Врапче,може сега јас нешто да те прашам?
„Човекот со четири часовници“ од Александар Прокопиев (2003)
Сега јас сум ко риба во мрежа, претам, ама на едно место.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Сега јас со сите се прегрнувам, а со Никифор Абазовски не можам да се пуштам.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Излегувам напред и сега јас го отворам патот.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Сега јас ќе ги замижам очиве, рекол, а ти почни да ме тажиш.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Му нареди на свештеникот што го придружуваше да остане долу, а самиот тој со лесен чекор се искачи по скалите и тропна на вратата што му ја отвори самиот Беренц.  „Еминенцијо - му рече, донекаде изненаден, есесовецот на владиката - на што ја должам оваа чест?“
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
„*Сега јас ја преземам работата*“, рече Хрисостом. Карер му потврди на владиката. Утредента, скудната декемвриска сончевина го затече владиката пред штабот на Беренц.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Мајката Роса кога ѝ го отепале мажот не била постара отколку што сум сега јас, сѐ уште, и со пет моми, односно шест деца (едно си земал Господ), можела да најде маж за себе, ама сигурно не ќе нашла татко за момите.
„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)
И потоа го замислував како да го слушав како малку фалбаџиски им раскажува на луѓето сред село употребувајќи ги зборовите што сега јас му ги ставав в уста: "Бурнав на портата кај него, како секогаш без теклив, да влезам кај братучедот Методија, ама портата однатре затворена, а и резето однадвор не е ставено.
„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)
- Ич не си фер. Па, дај малку сега јас со точакот.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
- Сега јас, сега јас! - викаше таа, а Бистра и Мони високо се издигнуваа на лулашките, фалејќи се дека знаат да се лулаат.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
Ме фати страв да не дознаат чичковците. Пак ми дојде да испуштам едно „аааа“.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
Сега јас се чудам: со каков човек ли се сретнала Билјана, ни црн, ни висок, ни грд, - а сепак чуден!
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)
Сега јас сето тоа ќе ви го средам.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
Докторката вели: - Ова е операционата маса. Ова е скалпел. Ова е вашиот јачмен.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
- Не викај, вели. - Ќе викам, велам сега јас ќе викам сите да чујат.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)