сега (прил.) - за (предл.)

Ниту оној што постои надвор, големите пространства, нивите и ливадите, сите планини и целата вселена, значат нешто. Бесполезни се сега за мене.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
- Заколни ми се сега за очите дека нема на никого да му кажеш за оваа работа.
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
- „Да, сега за Велигден ќе го потковам - дофрла Миќо - и ќе го носам на село на пасење”.
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
Крвта бликна и му го облеа лицето, а Толе збесна. Со еден скок го фати сега за гуша Аќифа, му го откина јатаганот и, дури да посегне Толе и дури да го спречат другите ораџии и сеирџии што се загнаа да го откинуваа, Толе замавна и тилот од Аќифовата глава се оддели од другата половина и Аќиф се испружи на сред чаир.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Се прибирам. Решавам. Станувам. Извинете. Сѐ ми е едно сега за другите.
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
Оваа желба раскрива сега за трубачот многу поголемо и позначајно отколку што е простата едноставна вистина на професијата: задоволи го гостинот...
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
И визит-картата е сега за Никола прашање од кое зависи неговото достоинство, неговиот престиж.
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
Цел ден ги обиколуваше ридиштата, помина и откај колибата на покојниот дедо Иван, каде сега за добитокот се грижеше некој туѓ човек, измеќар, бидејќи син му на дедо Иван не можеше да се врзе за колибата, беше премногу зафатен со полски работи околу селото.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Отиде Иљо и по две недели си дојде и рече дека стаса во Дуреси – град и го најде местото каде беа дечките и дека само ноќе и скришум едно два-трипати се виде со Евгенија, која беше најстарата жена одговорна за децата, негователка, како што се вели сега за жените кои се грижат за децата и дека таа му рече оти сите деца се живи и здрави, сите се испрани, чисти, нахранети и мајките и татковците и бабите и дедовците, да се живи и здрави, да не се грижат и да не берат гајле и од сите до сите таа прати многу многу поздрави.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Мисли ли комитетот оти ако тој сака да го игнорира прашањето за јазикот во разни делови на фантазираната, барем сега за сега, автономна Македонија, го игнорираат истото прашање и заинтересираните балкански народности, особено Србите?
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Кој плаќа сега за поведението и грешките на Бугарите, ако не ние Македонците?
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Но оваа година ни покажа оти историските околности никојпат не ќе дозволат да се соедини цела Македонија со Бугарија; сега за Македонците и Бугарите останува едно од двете: или делење на Македонија меѓу балканските државички и со тоа загубување на 2/3 од Македонија за Бугарите и Македонците, или полно пресечување на врските со Бугарите и поставување на македонското прашање врз наполно неутрална, чисто македонска основа.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Павле го дофаќа зарипнатиот извик. Што ли му текнало сега на Арсо? Овде не му е времето сега за разговори.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
- Сега за кој човек сакате, вели за кој човек сакате да знаете уште колку време ќе живее. Конецов се ќе ни каже, вели, огнот се ќе ни каже. - И ние кажуваме имиња од луѓе што ги мразиме.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
И ѝ кажувам сега за менувањето на забите: „Врано, врано, на ти коскен, а донеси ни златен.“
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Таа на некој начин требаше да му дава тежина на сфаќањето дека Стојан владее во полза на најширокиот интерес на народот. – Ќе ја ставите и сега за јубилејот?
„Браќата на Александар“ од Константин Петровски (2013)
Тие навлегуваат од една во друга димензија, вкрстено, така што ја формираат сега за сега четвртата димензија (1.материја, 2.простор, 2.време, 4.магнетизам). Значи, светов сега е четиридимензионален.
„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)
Ако го грабна сега за душникот, помислив, кутриот Кејтен, кутриот мој пријател.
„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)
Еден ден дојде мажот ѝ и ми рече: Миле, сега за извесно време немој да доаѓаш кај нас, зашто слушнав дека комшиите решиле, следниот пат кога ќе дојдеш кај нас тие да те грабаат, со сила да те земат.
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)
Сега за прв пат постоеше можност да се изнуди не само целосна послушност спрема волјата на Државата, туку и целосна униформност на ставовите за сите прашања.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
И што сега за крај да ти кажам, како своја љубов да изразам, сем од гради да изнедрам крик: Ај билив ин ју, Америк!
„Бед инглиш“ од Дарко Митревски (2008)
Женка, се сетив. Тоа сум сега за него. Женка.
„Две Марии“ од Славко Јаневски (1956)
Кажи зошто не се венчавме тогаш?“ „Не, Никола... Не, говори ми сега за тоа.
„Две Марии“ од Славко Јаневски (1956)
Држ ме сега за глава да ме утешиш.
„Одбрани драми“ од Горан Стефановски (2008)
Јас искрено им верував на политичарите во Атина, меѓутоа, сега за нив имам само презир и се прашувам дали имаат тие и најмалку чувство на достоинство и морам да признаам, иако со тешко срце, дека јас, припадник на таканаречениот слободен и цивилизиран западен свет, ете, денес, се срамам...
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Ко пијана кокошка разодува и едно по едно си зборува: — Што да ви дадам сега за јадење, ништо не ни оставаат, сѐ наопаку превртија.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)