Од секаде да гргори, да ромони, мислиш разлутено улиште пчели.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
А ти можеш ли секаде да гледаш? - Не, не можам, - одговори другата бреза.
„Билјана“
од Глигор Поповски
(1972)
Не можеш секому и секаде да извадиш грклен. А имав таков порив.
„Бунар“
од Димитар Башевски
(2001)
Секаде да е зафатено, вели.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
- „Тогаш е звукот светло човеково, ваше величество: ништо да не се гледа - по звукот може да се оди и секаде да се стигне”.
„Свето проклето“
од Јован Стрезовски
(1978)
Да, уште никаде не сум бил, но знам дека можам секаде да бидам.
„Балканска книга на умрените“
од Мето Јовановски
(1992)
Се вардиш, ама не можеш секаде да дотраеш.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)