Секогаш ми вика да не се тртам кај што не треба. Не се тртев, ме натртија!
„Последниот балкански вампир“
од Дејан Дуковски
(1989)
Секогаш ми беше симпатичен, иако, всушност, јас не видов ништо друго во него.
„МАРГИНА бр. 15-16“
(1995)
Првата моја книга беше за мојот внатрешен свет, втората за мојот личен живот, неговите заплети и расплети во кои, за да ги минам, секогаш ми помагаше семејството. Како и љубовните драми.
„Знаеш ли да љубиш“
од Ивана Иванова Канго
(2013)
Така сета енергија внатре остана чиста и секогаш ми дозволуваше мирен сон.
„Знаеш ли да љубиш“
од Ивана Иванова Канго
(2013)
Пишувањето за себе самиот од секогаш ми изгледало како некој вид автоген тренинг, служење на култот на self-от, непристојно малтретирање на другите.
„МАРГИНА бр. 6-7“
(1994)
Дека не сум маанаџика и дека свадбарската порција секогаш ми била тамам погодена.
„И ѓаволот чита пРада“
од Рада Петрушева
(2013)
Секогаш ми горчеа и сирупите и капсулите што моите деца ги голтаа на сила, а мене ми го дереа грлото.
„И ѓаволот чита пРада“
од Рада Петрушева
(2013)
А срамот секогаш ми следеше со упорност на овие прекрони очи.“
„Кловнови и луѓе“
од Славко Јаневски
(1956)
Реков ќе ја почестам, јас имам “кики бонбони“, барав низ ранчето, ама - нема.
„Клучарчиња“
од Бистрица Миркуловска
(1992)
„Кики“ секогаш ми купува баба а таа е во Прилеп.
„Клучарчиња“
од Бистрица Миркуловска
(1992)
Па, се разбира - нема.
„Клучарчиња“
од Бистрица Миркуловска
(1992)
Тогаш бев заедно со Витомир. Капетан Мирковиќ секогаш ми даваше по некој војник за испомош.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)