Секаде и секогаш те има во душата, под кожата, на трепките, секаде си околу мене ми даваш сила да одам по месечевата патека послана на морето од љубов....
„Разминувања“
од Виолета Петровска Периќ
(2013)
Стварно не е фер, секогаш те фаќаат вака неспремен.
„Најважната игра“
од Илина Јакимовска
(2013)
Таа возврати со наместена насмевка, која набрзина ја пренасочи кон Александар: - Алек најдобро ти, Тодор секогаш те фали како паметно и писмено дете. - Се согласувам, рече Александра.
„Браќата на Александар“
од Константин Петровски
(2013)
Секогаш те прашувам кога нешто не ми е јасно. И ми објаснуваш.
„Тополите на крајот од дедовата ливада“
од Бистрица Миркуловска
(2001)