секогаш (прил.) - со (предл.)

Имав навик, веќе тврдо закоренет во мене, - одејќи по тротоарот, секогаш со десната нога да попаѓам на линиите со кои е испресечено циментото.
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
Вистина, не секогаш доследно и отворено, во зависност од околностите и целите што беа диктирани од историскиот момент, но секогаш со истиот интерес и основен став кон средновековната историја на Македонија од 19 век.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
„Со членови на Партијата ? „Да, секогаш со членови на Партијата.“
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Никогаш да не се откажеме од соновите, да сакаме, да љубиме, да бидеме родители, да патуваме околу светот, да сликаме, да свириме, секогаш со сиот глас да го кажеме тоа што го посакуваме.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
Затоа секогаш со палецот и показалецот ќе поминам по лажицата или по виљушката, под прстите чувствувам засушено јадење од вчерадента.
„Балканска книга на умрените“ од Мето Јовановски (1992)
Го врати часовникот в џеб и седна на својот крцкав кревет, осамен и очаен како и во секоја ноќ, секогаш со исти сеќавања.
„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)
Кафеаната се наоѓаше во самиот центар на градот, секогаш со многу посетители.
„Седум години“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2012)
- Замисли си, влегуваш во салата секогаш со мало задоцнување.
„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)
„Милан Саздов - пишува Шатев - преку целата зима ја исполнуваше наложената конспиративна задача со ентузијазам и секогаш со особена радост.
„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)
Тој ибн Бајко, цврст и полничок, ама и сплескан како некој тежок туч уште од малена да го приземјил, малечок и нагнетен како колбас од потонот на игуменот, куцкаше од тој пусти туч секогаш со главата надесно, а со телото налево, зашто колкот му беше начнат.
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
Луѓето беа секогаш со нас.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Ентузијазмот не се смалуваше. Само, од што не заработував ништо, од што не продавав ништо, од што одев секогаш со една толку тешка колекција, слабеев сѐ повеќе и повеќе... Освен во бицепсите се разбира.
„МАРГИНА бр. 19-20“ (1995)
Работел бавно и молкум, секогаш со скусена кулаклија во појасот.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Не можело да се знае кога е лут, кога замислен, со некоја своја тага можеби врзан за далечната испуканост на татковата земја.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Животот на Мајка се ронеше во спасувањето на своите чеда, дури и кога стаса во доба чедата да го спасуваат животот, таа се повлекуваше во школката на својата осама, во домот со татковите книги, секогаш со жилава надеж да нѐ дочекува од некое враќање.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Зоки Поки сака да е секогаш со нив.
„Зоки Поки“ од Оливера Николова (1963)
Сестра ми се будеше секоја ноќ и секогаш со исти зборови ја започнуваше истата приказна: „Ова е крајот на Европа.“ „На Европа многупати ѝ доаѓал крајот.“
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Таква болештина се закачува на берзите каде што секогаш со задоцнување признаваат дека Маркс бил во право.
„Светилничар“ од Ристо Лазаров (2013)
Мајка ми од малкуто брашно што го имаше месеше некакво тесто, она вообичаеното, но секогаш со умешност, за да го залаже гладот, со различните форми на јуфките, на питите.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Бил истиот оној дедо Геро: весел и насмеан, секогаш со кавалче на појас, крај кубурите со килибарни дршки.
„Луман арамијата“ од Мето Јовановски (1954)
Исто така, додава дека доколку би имал шанса и повреда на некое работничко право во иднина повторно би тужел – но, секогаш со адвокат.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
К. П. до денес не е член на синдикат, но вели дека би се активирал доколку за тоа има можности.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Ги слушаше ветерот и океанот и мојот глас, секогаш со восхитено внимание, со концентрација што скоро ги исклучуваше самите физички тела и ги задржуваше само звуците. Ги затвораше очите за да слуша.
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)