Козарот веднаш го впиваше татковиот спокој, сигурно добиен од вечното читање.
„Времето на козите“
од Луан Старова
(1993)
- Кој знае колку е богат, си мислев, љубоморејќи им на неговите деца кои сигурно добиваат сè што ќе посакаат.
„Јас - момчето молња“
од Јагода Михајловска Георгиева
(1989)