сигурно (прил.) - ме (зам.)

Но и да ме беше слушнала немаше да се појави.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Сигурно ме сметал за побудала од него. Ти текнува?
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Не, Јана сигурно ме нема слушнато!
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Многу пати отворено ми има наговестено дека не претпочита улоги на сведок во утврдувањето на тугите слабости.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Господ сигурно ме наградува затоа што, додека бев мала, постојано се селевме и никаде не се почувствував како дома.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
Штом баба ми отиде, јас веднаш сакав да ја спасам мајка ми – сигурно ме чека, си помислив.
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)
Додуша, по нешто и контам зашто знам дека муабетот и не му е којзнае колку содржаен, па сигурно ме кани да јадам и да спијам со него.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)