сигурно (прил.) - ја (зам.)

- Брука, брука! Сме довеле белосветска ороспија во куќава. Сигурно ја избркале од дома за да ја прикрие својата курвинска трага.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
- Опа! - помисли Томо. - Оваа жена сигурно ја знае и помалата љубов на Рада.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
„Знаете, јас сигурно ја знам госпоѓицата од некогаш, многу порано“ реков и тој веќе гледаше во мене како да сум лудак; претпоставувам дека помисли да го викне обезбедувањето на мирен начин, без да ме разжести и од тие причини рече: „Почекајте“.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Сигурно ја молела да ѝ ја остави Ники.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Ова било за тебе, а ти не отиде. Сигурно ја откажале претставата.
„Одбрани драми“ од Горан Стефановски (2008)
Гласови се слушаа и од другата страна на челниот ѕид, другиот влез сигурно ја преполови колоната.
„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)
Знаете и самите дека никој умен не се откажува толку лесно од својата љубов. А вие сигурно ја сакате Јана”.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
„Можеби имате право, а можеби и грешите” рече многу разбрано Стариот писател.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Нешто некаде ја носи, ја носи, ја носи низ некое темничиште, како низ некој тунел, а некаде таму, отаде, на другиот крај од тунелот зрачи некоја светлина што се лачи во меко сина а силно виолетова, и тоа ѝ влева надеж, па сака што поскоро да се најде на другиот крај од тунелот, во светлината каде што Пандо нејзин сигурно ја чека.
„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)
„Сега морам да завршам една итна работа,“ и ми намигна, па со една девојка, која сигурно ја имаше запознаено овде, во толпата, тргна кон грмушките на крајот од паркот.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Јас продолжив да го барам брат ми меѓу луѓето.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Нашата голема возбуда ја запре татко ми кога тивко рече: – Чанга сигурно ја избрал смртта, или пак патот што сигурно води кон смртта, со малку надеж за спас, за излез од Калето.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Козлето, кутрото, ја избра планината, слободата, се бореше јуначки со волкот, но смртта сигурно ја стигна.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
„Како да не паметам“, вели татко ти, "таму сигурно ја поарчив трубата што си ја закачил на шофершајбната.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)