скраја (прил.) - сум (гл.)

Што ме праша за двете, али скраја сум, али близу, тој ме праша за очите, али ми гледаат скраја.
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)
Еднош татко му го прашчал на водејнца, да сомелит брашно.
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)
Детето зело една ваганка со вода, зело и јајцата и рекло. - Глеајте вамо!
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)