слабо (прил.) - осветлен (прид.)

Просторот е слабо осветлен. Од краткиот влезен ходник кој минува крај бањата нивниот кревет не се гледа, но телевизорот е вклучен, со придушен звук.
„МАРГИНА бр. 34“ (1996)
- Што си имала, мори ти, со оној ајљаз горе, целиот комшилук да расправа за вас? - неговата сенка како лош прашалник ја пресечуваше слабо осветлената соба.
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
Одевме некое време по слабо осветлената калдрмисана улица.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Седнавме под кралскиот бронзен јавач, запаливме една цигара и пушејќи сите од неа го гледавме слабо осветлениот плоштад по кој врвеа минувачи и трепетливи сенки и ту луѓето во сенките се заплеткуваа, ту тие во луѓето.
„Улица“ од Славко Јаневски (1951)
Русата коса ѝ паѓаше по рамената покриени со сивкаста карирана кошула, а лицето ѝ беше ишарано со црвени пеги, кои можеа да се видат дури и во слабо осветлената малечка бина на Златно славејче.
„Браќата на Александар“ од Константин Петровски (2013)