Напротив, тоа е попрво зашто конкретните стереотипи што мислел дека ги застапува мојот предмет, ете, случајно беа во споротивност со гордата и „позитивна“ слика на мажественост и достоинственост што тој ја имал за себе.
Ете на што мислел Џон кога рекол дека стереотипите даваат „искривен впечаток за геј-мажите во Америка“: тие не разграничуваат помеѓу сексуалноста и родот, не ја разграничуваат машката хомосексуалност од женственоста, не го признаваат постоењето на геј-мажи што се однесуваат и изгледаат стрејт, не ги издвојуваат тие мажи од нивните деградирани, женствени собраќа и не им ја овозможуваат општествената угледност на која полагаат право со својот многупофален родов дострел.
До такво признание, всушност, тешко се доаѓа.
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)
Датумот се беше задржал во сеќавањето на Винстон затоа што тој ден случајно беше Иванден; но целата приказна мора да е забележана и на безброј други места.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Писателот Едо Бранов бил во Сан Диего, Калифорнија, иако само неколку дена, на гости кај една госпоѓа со која случајно беа копреведувачи на една поема од една позната данска поетеса – тој на македонски, таа на англиски.
„Продавница за љубопитните“
од Мето Јовановски
(2003)