— Ставај, бре комито, ставај да носам жив кај бимбашијата, — почна да го скорива Суло младото петнаесет шеснаесет годишно момче, кое ги вргалеше очите во небото и случајно ги фрли во Суловите.
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
Градите високо му се креваа и спуштаа, а од грлото се слушаше потајно стенкање.
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
Меѓутоа, оттаму никако не следи дека самиот принцип на национализмот, спротивен на аватарите што случајно ги прибира за своите отелотворувања, во крајна инстанца е контингентен и случаен”.
„МАРГИНА бр. 36“
(1997)
Дали во интересот за неприкажливото гледате модерно поставување на прашање што настанува врз темелот на новата констелација од проблеми, или барањето на неприкажливото отсекогаш било присутно во историјата на филозофијата? Можеби сте забележале дека систематски никогаш или само случајно ги употребувам периодизациите како класично, модерно или постмодерно.
„МАРГИНА бр. 1“
(1994)
- Зошто баш во униформа? - ...што случајно ги допира градите, непокриените делови на кожата, бутките, пукнатините, мислите што се откриваат.
„МАРГИНА бр. 19-20“
(1995)
Ги туткаат и случајно ги поместуваат носот, усните, очите и косата.
„МАРГИНА бр. 19-20“
(1995)
Бил во прашање некој Големец кој божем случајно ги заборавил обврските кон сопствената жена препуштајќи им се на нежностите на Аксја!
„Жената на белогардеецот“
од Србо Ивановски
(2001)
Можело да се случи, ако пукне вистината, да му ја затрупа иднината на тој ваш Големец, иако, барем јас така мислам, всуштност и не бил виновен тој туку законите и правилата на однесувањето што ги измисливте за да ве прикажуваат како светли предводници во еден поубав живот.
„Жената на белогардеецот“
од Србо Ивановски
(2001)
Не може секој да се приспособи на правилата и наредбите, па и тогаш кога ќе се донесат со добра намера.
„Жената на белогардеецот“
од Србо Ивановски
(2001)