сосема (прил.) - ме (зам.)

Уште кога немаше да го положам испитот, сосема ме снемуваше.
„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)
- Немој да ме заборавиш! – ми шепна Ивана на уво.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
- Не ја слушав – губам нерви. – И што ти е тоа „Сто и една приказна”? – првпат слушам за такво нешто.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Можеби сето тоа и натаму ќе продолжеше, или ќе морав, впрочем како што и решив, да измислувам и да се преправам дека и јас сум во некого „зацапана”, но во некого кого и тие го познаваат, ама се случи нешто што сосема ме растрои.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
И тамам да смислам нов напад, таа сосема ме разоружува: - Ја слушаше вечерва „Сто и едната приказна”, кажи каква беше, а?
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Оваа мисла сосема ме дотепа.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Добив писмо. Драга Бреза, голема, мала моја, Размислувам на почетокот од моево писмо дали да ти се извинувам за големото доцнење.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Национализацијата на детето силно ја потресе мојата кутра женичка, но мене сосема ме растрои.
„Азбука и залутани записи“ од Иван Шопов (2010)
Обично спиев крај мажот... скаменета... чекајќи тишината да завладее со куќата, тој да заспие, и тогаш драмата на нивното минување ме фаќаше, до таа мера сосема ме обземаше што, кога најпосле ќе заспиев, само минував од еден сон во друг ни најмалку не губејќи ги сликовитоста или континуитетот.
„МАРГИНА бр. 35“ (1997)
Тоа сосема ме избезуми.
„МАРГИНА бр. 10“ (1997)