сосема (прил.) - близок (прид.)

Дочу и едно сосема блиско 'ржење, веднаш пред својата врата.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Арсо ни еден од нив не видел, а му стануваа веќе сосема блиски.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
Арсо молчеше. Човекот се долепи до него и со леснина, како одамна да бил негов сосема близок пријател, го продолжуваше разговорот, како случајно прекинат: - Добро беше, но ... дуќанот ни беше на плоштадот.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
Претставата дека таа повест некој ќе ја чита и дека, така, преку тоа читање, ќе биде и за другите, е присутна, но на некој загасит, не сосема близок и јасен начин.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Нивниот дијалог на луѓе меѓусебно проверени и сосема блиски, најчесто се движеше на границата меѓу сериозноста и шегата, меѓу почитта и навредата.
„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)