XXV. ... Беа едни сосема далечни и благи, едни речиси неосетни трепети од некаков тивок топол повеј; минуваа долго и лесно низ целата негова снага, а потоа сите му се насобираа на лицето и сега му застанаа тука и почнаа да се засилуваат и да го греат.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
Нивниот лелек сега одбележуваше еден сосема далечен, повлечен круг.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)