сосила (прил.) - да (сврз.)

Мора токму така да си врви, како што се движи стрелката на часовникот - одлево надесно.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
Па си велам: Будалче, не размислувај... денот ќе си го расипеш... есенската прошетка во Сарај.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
Не помина саат–два, еве едно момче ми викна: Милка, оние момчињата се останати во селото кај некој роднина, ќе дојдат сосила да те земат.
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)
Така почнало и продолжило кога Онисифор со обетката сакал сосила да му ја одвлече од олтар невестата на имењакот.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Кога Онисифор Мечкојад испратил стројник со јаболко кај татко ѝ на некоја Донка, домаќинот се согласил да ја омажи ќерката зашто мислел дека ја бара миленикот на игуменијата Минодора, Онисифор Проказник.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Го гледав со очакарени очи. Гневен, а немоќен, бидејќи не можеше сосила да ме земе и да ме черечи.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Во спротивна насока можеш сосила да ја движиш, ама ќе го расипеш часовникот.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)