Сѐ им е тешко - и нозете што ги влечат и очните клепки што им паѓаат врз очи и шинелите и капите, освен сувото парче леб и голтката вода...
„Големата удолница“
од Петре Наковски
(2014)
Ќе биде голема беља – си помислив. Јас од моите скрив, го послушав брат ми, а оваа Снеже, глупавата, сѐ им раскажала.
„Игбал, мојата тајна“
од Јагода Михајловска Георгиева
(2000)
Максим и јас за сѐ им кажавме.
„Потковица на смртта и надежта“
од Миле Неделкоски
(1986)
Кога ќе дознаат таткоми и мајка ми, тешко мене!
„Игбал, мојата тајна“
од Јагода Михајловска Георгиева
(2000)
Сите го колнеа... Сѐ им земаше...
„Ветришта“
од Радојка Трајанова
(2008)
Фреските имаат уши. Гледај ги светциве. Молчат. Се смешкаат. Сѐ им е јасно.
„Одбрани драми“
од Горан Стефановски
(2008)