Париз е најдобриот пример за тоа, но Ками запира на Виена, како град крстопат на историјата, кога одекнуваат ударите на историјата, има ноќи кога небото се покрива со крв, камените коњи чиниш ќе полетаат.
„Амбасади“
од Луан Старова
(2009)
Во тие мигови кога се жести моќта и величината на владеењето, се слуша вревата на полските ескадрони, урнебесниот пад на Отоманската империја. Така пишуваше Албер Ками...
„Амбасади“
од Луан Старова
(2009)
Откри дека додека седел задлабочен во беспомошното размислување тој исто така пишувал како автомат.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Ж: „Акростихови” велиш! Па Бах исто така пишувал понекогаш акростихови, што и не е зачудувачки.
„МАРГИНА бр. 21“
(1995)
Така пишува на сообраќајната табла.
„На пат со времето“
од Петре Наковски
(2010)
Така пишуваше во дневникот, со нејасни букви, зборови... сплетки на моето и твоето минато, од сопствените патешествија...
„Поетски блесок“
од Олга Наумовска
(2013)
Најпосле, контрапунктот и акростихот со нивните нивои на скриени значења имаат многу заеднички нешта.
„МАРГИНА бр. 21“
(1995)