Царот си го барат своето. И така правеа.
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
Груев со Македонците си зборувал само на македонски. Така правеле и други револуционери, па и Ѓ.Петров.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
Партиската дисциплина не им дозволуваше да прашуваат и да знаат зошто така прави Захаријадис?
„Големата удолница“
од Петре Наковски
(2014)
Така прави кучето, а не човекот. И волот кој пасе, а не знае што пасе.
„Големата удолница“
од Петре Наковски
(2014)
Најдобро беше да се самоубиеш пред да те фатат. Некои луѓе без сомнение така правеа.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Еве сите така прават: Меѓусебно се лижат.
„Балканска книга на умрените“
од Мето Јовановски
(1992)
ВЕТА: Што? Ти заминуваш! Нема да се земеме! (Плаче) Тодоре, зошто така правиш! Ќе загинеш млад и зелен…
„Духот на слободата“
од Војдан Чернодрински
(1909)
Логотетот сѐ така еднакво се смееше, и веќе стануваше непријатно; тоа го почуствува и Филозофот и продолжи: „Оче Стефане; ако секој ден чиниш чтение, од утро до мрак, и така правиш шеесет години, колку чекори книги од твојата библиотека можеш да прочиташ? Не повеќе од еден до два чекора.
„Папокот на светот“
од Венко Андоновски
(2000)
Така правевме неколкупати, од младешки бес (ја исмејувавме сиромаштијата!), а луѓето зјапаа во нас; еднаш зјапаа и некои девојчиња и се кикотеа, и јас се сеќавам дека поради штосот со чевлите тие се забавуваа цела ноќ со нас, а ние ги потрошивме и последните пари; решивме да ги одведеме во кино, но таму не нѐ пуштија со по еден чевел; Земанек се расправаше, и потем ги продадовме картите и отидовме во кафеана.
„Папокот на светот“
од Венко Андоновски
(2000)
А ти... како си знаеш, така прави...
„Чорбаџи Теодос“
од Васил Иљоски
(1937)
ТОМЧЕ: Море, Спиро ти ми прикажуваш за Маркови кули а јас си мислам за мојата Стојанка...
„Чорбаџи Теодос“
од Васил Иљоски
(1937)
Пиј па биј, пиј па биј. Ете така правеше Марко Крале.
„Чорбаџи Теодос“
од Васил Иљоски
(1937)
А мојот прстен што ѝ го купив од Охрид кога бев на летување?
„Игбал, мојата тајна“
од Јагода Михајловска Георгиева
(2000)
Неизоставно така прави и секогаш одново го разгледува со љубов и внимание.
„Игбал, мојата тајна“
од Јагода Михајловска Георгиева
(2000)
И ете кај си правиме така од илјадници години и дури стои веков, Силјане внучко, сѐ така правиме", му рекол домаќинот и друзите.
„Силјан штркот“
од Марко Цепенков
(1900)
Така прави секогаш кога се подготвува за излегување.
„Јас - момчето молња“
од Јагода Михајловска Георгиева
(1989)
Така правеле и Римјаните и Грците.
„Дружината Братско стебло“
од Јован Стрезовски
(1967)
„Тетка Злата, јас така правам дома“, рече Нина, „по три саксии во када и внимателно ги туширам.
„Тополите на крајот од дедовата ливада“
од Бистрица Миркуловска
(2001)
Вели, така правевме и кога бевме дома, на Кубан.
„Жената на белогардеецот“
од Србо Ивановски
(2001)
Те држев во пазувите. Уште те доев, макар што беше голем за тоа. Ама јас така правев и со другите деца.
„Ервехе“
од Луан Старова
(2006)
Ме гледал така и чул нешто му тропнало. Господе боже, може да му тропнала пиралката, може да џвркнала водата кога ги цедев алиштата, кога ги усукував. И водата кога џврчка, така прави.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
- Така прават само кога им гори под нозете, вели Лазор Ночески, така прават и животните кога се ранети.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)