Така резонуваше поп Петко. А така му советуваше и на даскалот Бина.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
А ти така слушаш татко, така му ја чуваш честа, толку мислиш за него!
„Послание“
од Блаже Конески
(2008)
- А тој ми вели: - Ти да малчиш, заш ако на партицкио секретар така му зборваш, тогај веднаш се пули дека си реаксја и контра и дека со вурзуазијата си играш о ено оро.
„Големата удолница“
од Петре Наковски
(2014)
Зашто не сакаше да се замери, но и со волја ја работеше работата:како што го слушаше кљакањето на секирите во шумата така му се чинеше оти е во брезничка планина, со свои луѓе, по дрва, како што имаа обичај групно да одат.
„Будалетинки“
од Мето Јовановски
(1973)
Така му зборувал во сонот лично Сотоната на најмудриот, иако тој беше по својот умјаз најдалечен од Бога.
„Захариј и други раскази“
од Михаил Ренџов
(2004)
Во неколкуте наредни денови сакав да ѝ кажам на тетка Рајна - зошто така му велеше на татко ми, но, не знаев како да започнам разговор.
„Друга мајка“
од Драгица Најческа
(1979)
Точно така му напишав. А тој не собра сили да признае.
„Бунар“
од Димитар Башевски
(2001)
Уште еден таков скорашен пример е со пријателот Панче, страстен фотограф, со ретка додатна пасија – читање книги (на кого исто така му ја раскажав случката со словачкиот Кортасар).
„Човекот со четири часовници“
од Александар Прокопиев
(2003)
Или само така му се причинуваше.
„Бојан“
од Глигор Поповски
(1973)
Така му даваат и инјекции.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Така и Силјан коњарецот, голема радост му се сврте на голема жалост, чунки од големата радост слегувајќи на земи не стори мукает да не го окрши шишето; да што рекле стари: "зла суправа – готова штета", така му се сторило и на Силјана, дека силно паднал на земи и го удрил шишето од каменот и го окршил парче по парче и водата се разлеала по каменот.
„Силјан штркот“
од Марко Цепенков
(1900)
- Така му излегува, - промрморе и се помести да ѝ направи место, но Кате се врати на својот кревет.
„Синовски татковци“
од Димитар Солев
(2006)
Ги слушаше речиси безгласните коментари, или така му се чинеше дека не е далеку денот кога градот ќе го завладеат козарите со нивните кози, дека не е далеку денот на белата, козја контрареволуција, кога неговата фотелја може да ја заземе козарот со титовка од козја кожа.
„Времето на козите“
од Луан Старова
(1993)
И внимавај на нашето синче, богами така му реков, внимавај на него, тој е во опасно време.
„Жената на белогардеецот“
од Србо Ивановски
(2001)
Само што тогаш нас ќе не нема“. Ете така му реков.
„Жената на белогардеецот“
од Србо Ивановски
(2001)
Така му беше полесно на срцето.
„Билјана“
од Глигор Поповски
(1972)
Како не ми се фрли пришт на устава, си велам, се колнам, оти така му реков пред малку.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Имаше еден братучед Стојан, тој беше бугарски војник. Така му се паднало.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Така му беше дарата, оти убав ми беше.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)