Ми мавта жената и вика: - Станувај, Јоне, оттука, вели, и ми стои така пред пушка, пред цевка.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Стојам така пред луѓето, а небото клекнало, се фатило за земја.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Како што пука едрото напнато од белина, така пред нејзините ширум отворени очи се развејува пената на денот, толку лесно се топи чадот од ефикасни формули за брзо заборавање...
„Слово за змијата“
од Александар Прокопиев
(1992)