таму (прил.) - ми (зам.)

— И јас тоа се мислам, луѓе! Да дојдете со нас, треба цела Бабуна, Мукус, Крушевските планини и Пелистер да ги одите дури да ги фатите леринските планини.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Како полабаво таму ми изгледа. Ова пустино Мариово зовре веќе од аскер. Не гледате? За три дена две сраженија имавме.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Се вртам кон другата, но таму ми се предлага уште поголема примамливост.
„Балканска книга на умрените“ од Мето Јовановски (1992)
Појди чинам кај едни, а таму ми велат: појди онаму.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
— Јас сум црна во душата, му велам, мене таму ми е црното, велам и само се пресегам да го фатам за рака.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Таму ми ги видоа документите и запишаа што требаше.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
И само кај него ми запираат мислите, само таму ми фаќаат корен. 12.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
- Леле, внуко, Ѕвездо моја, како да те крепам, мило? да ми станеш, мила Ѕвездо - ти да станеш - јас да легнам - зашто мене ми е редот - јас да умрам и куртулам - од пустава старост мачна подгрбена, снемоштена, без домаќин - без чедото - сосечено од душмани - стани, мила моја Ѕвездо - мене стара да ме легнеш! - зашто змија ме каснала - отровница, проклетница - леле, злоба озлобена ме раскина, ме парчоса - да си појдам во темната - во темната безденија - мене таму ми е редот...
„Молика пелистерска“ од Бистрица Миркуловска (2014)
Ме погали, и додека левата рака уште ѝ беше на мојата глава, ја крена и десната рака, помина со неа по проретчената коса на својата глава, се погали себеси. Ја прегрнав.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Ама таму ми е местото. Затоа ќе се вратам таму.“
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
„А сега одам. Таму ми е местото,“ рече, и пред да го направи чекорот со кој би го преминала прагот, се сети на нешто и застана.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
„Може ли да ја земам твојата перница?,“ праша. „Многу убаво се спие на неа.“
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Таму ми раскажаа и за еден незамислив, единствен настан во историјата на ликвидацијата на козите во југословенските републики...
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
- Таму ми одат нозете, мајче, ми вели Капинка, сами ми одат нозете таму. - Мори, зар сакаш сите да изгинеме, ѝ велам, тебе огнот ми те лаже.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)