Градовите, цели градови ни се срушени до темел, а јас се нервирам заради таму некој си споменик.
„МАРГИНА бр. 8-9“
(1994)
Ливајн запре еден од батаљонските џипови кој го одвезе долу до брегот, се влечкаше таму некое време гледајќи како ги носат телата.
„МАРГИНА бр. 1“
(1994)
Тие останаа таму некое време откако автомобилот изчезна зад ѕидот од тули и потоа, во зашеметувачка тишина, нивните стапала шушкаа по тревникот покриен со слана, и потоа се вратија дома.
„Невестата на доселеникот“
од Стојан Христов
(2010)
Застана пред него со двете раце потпрени на шанкот и прво си ги прибра рацете, бурична во кесето опашано през половина, го извади нотесот и ставајќи го на шанкот го праша Марка: „Има ли тој таму некој телефон?“
„Продавница за љубопитните“
од Мето Јовановски
(2003)
Зарипнато шушливиот глас се слушна од соседната ќелија. Таму некој громко замрморе.
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
И пораспретал таму некоја натрупана шума и што ќе види!
„Бојан“
од Глигор Поповски
(1973)
А ако заборавил да зборува македонски, а јас не знам баш најдобро англиски, како ќе се разбереме?
„Игбал, мојата тајна“
од Јагода Михајловска Георгиева
(2000)
Ако си фатил таму некоја девојка Англичанка, па ако остане со неа и никогаш да не се врати?
„Игбал, мојата тајна“
од Јагода Михајловска Георгиева
(2000)
- Можеби имаш таму некој роднина на раководно место? - се интересираше Марија.
„Омраза - длабоко“
од Драгица Најческа
(1998)
Потоа се качив во џангл собата и останав таму некое време, повремено наминувајќи до барот.
„МАРГИНА бр. 37“
(1997)
МDМА, 130 милиграми, силно но подносливо.
„МАРГИНА бр. 37“
(1997)
КРИСТИЈАН СИРИЈАНО: Звучи феноменално!
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)
КРИСТИЈАН СИРИЈАНО: Не.
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)
АРИЕЛ ШРАГ: Немаше таму некоја мајка и некоја ќерка?
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)
Чекај, чекај, мислам дека сум го гледал филмот, ама не ми текнува.
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)
За што се работеше?
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)
Керадер тоа го зборува како вистина по ѓаволите сакам да речам тој ја уважува таа свиња - дури беше еден од главните педери заборавив како ги викаат таму преку со оние Италијаните после големата војна замисли ги само тие дибеци кога го здогледале како го мота тоа црево долго пет стапки еден ден - само сакал да го извади проклетиот боздоган вели Керадер - па тие помислиле мора да е педерски бог-на-боговите или такво нешто и сакаа да го вработат или како тоа се вика добога е па Морт сфатил дека тоа не е толку бедна работа знаеш подобро отколку со него да вадиш нафта по Арабија или да затнуваш дупки по холандските насипи како што досега правеше таа свиња останува таму некое време и тие момичиња таму во тоа италијанско место го мачкаат со ежова маст и маслиново масло и сите заедно работат како весталки девици го соблекуваат таму на полињата и ги прскаат нивите и го истакнуваат Морт вели дека тој вели тогаш најмногу се приближил до онаа вистинската работа жими сѐ! да умреш од смеење! и тие му носат сѐ некакви остарени тетки и пензионери тој ги распорува како со некаква зачудувачка еутаназија за стари госпоѓи и ги благословува сите нивни ебани раѓања гмечејќи го својот член дури по малку и копајќи од страна на бунарот но ќе се распичка со римокатолиците затоа што не е обрежан па тие сакаат да го млатат но Морт вели не и тие не можат да му пријдат кога го има тој огромен овен па со него изведуваат чудо и му го збрчкуваат стариот стојко со света водичка и му го загреваат семето па тоа ги спржува полињата а еден ден дури запалува некој проклет вулкан и тој мој боже! не губи време стварта да ја префрли преку рамо и оттаму фаќа магла жими сѐ! но сега ко што велам таа ситна лирика е покојна и отпеала и тој се вози горе-долу со лифтот како и сите ние еве сега влегува во тој проклет кафез покрај нас куп гадови што се заебаваме со онаа малечката што управува со тој смртно опасен лифт некако чешајќи го својот набрекнат задник кобојаги случајно и мил боже како само се унервозува и пренемага белки пола од нас се брани пола привлекува играјќи се со тоа зуење на рачкат и летејќи угоре низ тоа зградиште и баш тогаш стариот Керадер жими сѐ тој понекогаш стварно изненадува таа шизната свиња ја мерка нејзината пурпурна сукњичка и што велиш! малечката воопшто не носи гаќички! нешто преубаво батка сакам да кажам слатка праска распукана пред туѓ овоштарник и кутриот стар Морт тој кобојаги малку се клешти малку навредува и за момент ние другите не гледаме во што е работата околу што целата узбуна меѓутоа тогаш таа неверојатна работа одеднаш испаѓа и се ниша токму под неговата брада како ебено божјо око жими мајка а тогаш ете тој голем откачен боздоган и мој батка се грчи тој и кине како проклетата секвоја кога паѓа богаму и го погодува стариот Керадер трас! и тој паѓа право на подот! неговиот најдобар пријател и таа мала бедна момичка таа фрла поглед кон тој невозможен член што кружи наоколу и удира по ѕидовите па таа сосема паѓа во несвест и жими мајка се струполува право врз онаа рачка на лифтот и за секунда батка помислив сите отидовме по ѓаволите 15
„МАРГИНА бр. 35“
(1997)
Некои од седнувањето до станувањето не вртеа лист, гледаа во некоја буква или точка, запирка, извичник или прашалник. Некои од нас читаа.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“
од Гоце Смилевски
(2010)
Таму некои од нас брзо ги прелистуваа книгите од првата до последната страница, па потоа од последната до првата.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“
од Гоце Смилевски
(2010)
Околу лицето и градите тук–таму некое босилче ставено. Рацете скрстени на градите.
„Три жени во три слики“
од Ленче Милошевска
(2000)