Сѐ што му паѓа на ум не е повеќе од одекот на неговото стенкање: Телото и душата се како Предавници со тврдо срце, Кои бараат место каде да ја удрат Жртвата веќе интонирана Врз широкиот акорд на раната; Ритамот на песната, освен зборовите, ја навестува оваа мото перпетуо вибрација.
„МАРГИНА бр. 10“
(1997)