тешко (прил.) - ми (зам.)

Само тешко ми е. Телото ми тежи. Се чувствувам како да носам зимско палто среде лето.
„Балканска книга на умрените“ од Мето Јовановски (1992)
Тешко ми е да признам дека и јас се обидов, напишав писма кај некои пријатели, од некои добив и одговор, но сѐ се сведуваше на ветувањето дека ќе се заземеле и дека ќе се обиделе да најдат каде води трагата на неправдата.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Тешко ми е да го завртам неговиот телефонски број. Како да го прашам к-како си? Тоа не е сообраќајка! Тоа не минува.
„Ласа“ од Наташа Димитриевска Кривошеев (2011)
Тој се смее. На некој чуден начин ме успокојува кога седам со него на клупата пред црквата.
„Ласа“ од Наташа Димитриевска Кривошеев (2011)
Тато и мама долго зборуваа, а мене ми беше многу мачно.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
Тешко ми е да речам - лажеше. Зборот е тежок. Наше дете е... Наше дете е...“
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
- Тешко ми е, - призна Бојан. - Се сродивме со луѓето.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
- Далеку е тоа, Петре, му одговорил Иван, мене тешко ми паѓа со мислата таму да отидам, а не по патишта да одам, по небеса да летам ...
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)
Тешко ми е да кажам, но, мислам дека понекогаш одредувањето на пиесите како рок или панк опери, мултимедијални проекти или перформанси е само манифестација на недостатокот на способност, како кај амузикалните, да го различат тангото од самбата или валцерите на Штраус од орото Пајдушка.
„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)
Ми се враќа некогашната треска, тешко ми е, најтешко од сѐ да раскажувам за овој настан.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
До нив клекнал Трипун Караѓоз и ги подал рацете да се погрее. Пламенот му го позлатувал носот, очите му солзеле од чад.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Призрачнава земјичка стануваше стојбина на призраци. Толку.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Ја повикав, сега ѝ го знаев името. „Ганка“, реков, „остани, тешко ми е сам“.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Не се ни насмевна. Отстапи, потоа застана на прагот завртена кон мене со грб.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Се почувствував како да сум со нив, со тие безумни насилници. „Тешко ми е“, реков.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Можев да ја чујам песната на Калпаковиот булук, распашана, дива, скоро туѓинска: зад таква песна секогаш останува заканувачко молчење.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
- Дај од ракијата, стрико Симоне. Тешко ми е. - Ти тежи кражбата; суво рекол Јован Стојче - Столетников.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Тешко ми е да продолжам, но морам.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Пробувам да се одвикнам, но тешко ми оди. Но, ќе пробам овојпат по обратен ред.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
И мене персирањето тешко ми паѓа, - одврати Виктор .
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Тешко ми дише, грашки пот ѝ се постилаат по лицето.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Јас добро знам дека сме земја во транзиција, па, сепак, тешко ми паѓа што сѐ уште ни законот за пушење или паркирање не е целосно реализиран.
„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)
Тешко ми е што морав така. Во ова место лезетско.
„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)
Не можам да правам обични работи, тешко ми е да правам обични муабети.
„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)
МЕШАЕВ ВТОРИ: (ставајќи го лорнетот пак во футролата.) Тешко ми е. Непријатно.
„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)
Тешко ми идеа вистинските зборови.
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)
Овде ме стега. Тешко ми е. Дома сакам да си одам. Што правам јас тука?
„Одбрани драми“ од Горан Стефановски (2008)
Мајко моја, тешко ми е.
„Одбрани драми“ од Горан Стефановски (2008)
- Ами, бре Кузе, тешко ми е да одлучам без Ѓорѓи. Туку штом него го нема, да ти дадам нешто на чување, ама пред сведок. - Пред сведок велиш?
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Тешко ми беше, но својата вина ја признав дури десетина години подоцна, кога веќе не дозволував да бидам тепан и кога на случката можеше да се гледа само како на еден безначаен, смешен настан од детството.
„Добри мои, добар ден“ од Глигор Поповски (1983)
Тешко ми е и никако не можам да си простам и за една друга лага од детството.
„Добри мои, добар ден“ од Глигор Поповски (1983)
Тешко ми е и тешко престапувам, одвај си го наоѓам здивот.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)