тивко (прил.) - промрмори (гл.)

Кејтеновиот син исто така беше изненаден, очигледно збунет, тивко промрморе: - Не сум крадел, - рече, - ништо не сум украл, - другар Аритоне.
„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)
Занемената Рада немаше сила ништо да каже. Само тивко промрморе: „Можеби!“
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)