Се сеќавам дека сосема сосема тихо забележав: -Можеби навистина требаше да се придржувам на желбите на мајка ми.
„Синот“
од Србо Ивановски
(2006)
Никого да не викаме! – но и вака изречени зборовите веројатно зазвучиле како да си префрлам, како да се прекорувам.
„Синот“
од Србо Ивановски
(2006)